Laat ik bij wijze van uitzondering dit keer wel iets gegeven hebben voor zo'n doel. Hoewel, het ging me meer om beide kinderen die voor de deur stonden. Het zijn bekenden en ik wilde hun sociale houding niet verstoren. Ik heb weinig op met al die goede doelen, waar enorme strijkstokken het meest voordeel hebben van de donaties. De uitkomst van deze actie geeft aan, dat meer mensen zo denken. Er gaan al decennia lang miljarden de grens over. Met wat als resultaat? Volgevreten, zwaar bewapende regeringsleiders.
Vanmorgen zag ik een stukje over arme mensen in Pakistan. Ze hadden nauwelijks voorzieningen en ach, het was weer allemaal zo zielig. Bij dergelijke uitzendingen let ik vooral op de beelden die gemaakt zijn. Met telkens weer kinderen onder de vliegen in beeld. Zo werkt het dus.
Met mijn enigszins nuchtere kop denk ik dan : "Ga die kernwapens maar verkopen!" Zo denk ik dus ook over de hulp hier. Het is allemaal een kwestie van prioriteit. En dan zie ik dat volksvertegenwoordigers hun eigen cv belangrijker vinden dan hun eigen 'stemvee'. En dus gaat het geld naar bommen, vreemden en oplichters.
Kortom, ik ga niet de kinderen van de buurman helpen, omdat hun pa het belangrijker vindt zelf in een dure BMW te rijden dan voor zijn kinderen te zorgen.