Vanmorgen, toen ik Fenna wilde gaan uitlaten, ging het mis. Ik neem altijd een tennisbal mee in mijn broekzak. Geen probleem. Maar vanmorgen nam ik de werpstok mee. Zo'n kunststof geval waarmee je een tennisbal kunt wegslingeren. Het is een nogal opvallend ding, dus Fenna ging bij het zien van die stok even door het lint van vreugde. Met gevolg dat ze de rolriem uit mijn handen sloeg. Aan die rolriem zit een zakjeshouder. Die viel uit elkaar en de rol zakjes ging over de straat. Een lange blauwe sliert plastic wapperde in de wind. Toen ik me bukte om de boel vlug te pakken, trok Fenna de tennisbal uit de werkstok en ging er vandoor.Grrr! Later hoorde ik dat Sonja uit het raam stond te kijken en bijna niet meer bijkwam van het lachen.
Later op de dag was ik bezig met de luifel. Met de maat van 1.38 m in mijn hoofd, zaagde ik een regel op 1,34. Waar die andere 4 cm gebleven zijn weet ik niet. Waarschijnlijk blijven hangen achter een geblokkeerd bloedvat in mijn grijze massa.
Niet lang nadat we het luifel doek hadden gespannen, begon het te regenen. We zaten mooi droog. Op een plek zag ik dat zich hemelwater verzamelde. Met mijn domme kop ging ik aan de verkeerde kant staan toen ik het doek wat opbeurde. Gevolg : een koude douche. En weer had ik toeschouwers, die zich rot lachten. Nog even en de dag is voorbij.