IngezondenTijdens de bouw van een nieuwe installatie had ik, voor mijn ploegje monteurs, wat informatie nodig van de projectmanager, die toen nog gewoon 'de grote baas heette'. Hij stond te praten met een collega uit een andere regio, die hij blijkbaar na lange tijd weer eens ontmoette, want zo te horen was het een 'ouwe jongens, krentenbrood'- en 'praatje pot' -gesprek dat helemaal niets te maken had met de algehele drukte op de nieuwbouwlocatie. Ik stond vlakbij hen te wachten totdat ik zogezegd aan de beurt was, maar ik werd volkomen genegerd. Na 10 minuten me 'Jan met de korte achternaam' te hebben gevoeld vond ik het welletjes en begon met mijn vraag. Maar voordat ik daar daarmee halverwege was klonk het, een beetje 'uit de hoogte': ,,...Vindt u het erg als ik zeg dat u ons interrumpeert...?" Goedemorgen zeg!!!, ...mij eerst minutenlang als een kleine jongen in de wachtkamer laten staan en dan ook nog afserveren met zo'n duur woord! Ik had natuurlijk moeten vragen: ,,Vindt u het erg als ik u interrumpeer?", maar dat vond ik gezien mijn geduldig wachten totaal overbodig. Hij had er geen flauw benul van dat hij aan het eind van de middag, juist dankzij ons ploegje, 'zijn' installatie in bedrijf zou kunnen nemen; althans dat was de opdracht van mijn 'grote baas'. Zonder verder nog iets te zeggen draaide ik mij om, vertrok, en vulde zelf het antwoord in wat ik van die 'meneer' niet had gekregen maar het kwam toch allemaal goed want ruim op tijd ronkten de dieselmotoren en draaiden alle machines.
Zopas las ik in ons personeelsblad, dat onlangs de vrouw van die 'grote baas' van toen is overleden. Triest, dat de dood hen beiden interrumpeerde. Ik heb de man, die inmiddels bijna 90 is, nooit meer gezien of gesproken (alles vergeten en vergeven) maar toch, bij het lezen van zijn naam, nu zo'n 50 jaar later, voelde ik mij (vergeef het me) toch opeens weer het olifantje in een oud reclamefilmpje; nú met de door mijzelf bedachte titel ,,Sorry, dat ik U interrum-peer; met déze peer!":
Fan-tilator
(wordt vervolgd met: ,,...Disproportioneel juichen...”)