Ik begon met de grondboor. Ik zwoegde hem zwetend door de vette kleilaag heen. Wat een klus! Twee hele slagen en de boor was vol. Dat telkens herhalen tot het niet meer kon. De boor reikte op gegeven moment tot het handvat op de grond. Ik ben verder gegaan met een stalen pijp. Telkens een stuk in de grond slaan en omhoog trekken. Dan de pijp legen en weer de grond in. Dat heb ik gedaan totdat ik zag dat de klei overging in zand. In het gat heb ik grof zand gestort. Ik overwoog eerst kiezels of grind, maar het is dus zand geworden.
Daarna ging de klinker er weer op. De vette klei heb ik in de voortuin gekieperd.
Oplossing twee was het aanbrengen van een goot in de bestrating. Een lange rij klinkers die iets dieper ligt dan de rest van de bestrating. Met afschot naar de poort, waar een put zit. Zo, en nu maar weer een regenbui afwachten, om het resultaat van een middag noeste arbeid te meten.