 |
| Nu de ruiters nog plaatsen |
Vorige week donderdagmiddag heb ik de eerste paal geslagen voor onze luifel / pergola. Daarmee is de bouwfase van start gegaan. Net eerder had ik met een grondboor een gat geboord. Een hele klus, want de Flevopolder kent een flinke laag supervette klei. De paal van 3 meter zit nu 80 centimeter in de Flevogrond. Ik heb dat klusje nog twee keer gedaan, zodat er nu drie palen in de grond staan.
Toen kregen we bezoek van Robert en Carina en natuurlijk de kleine Emma!Tja en dan is kiezen niet zo moeilijk.
Na het aangename intermezzo, de kleine meid bleef een nachtje slapen, ben ik zaterdag weer verdergegaan. Ik ben niet zo bezig met planning en doorlooptijden en neem er gewoon alle tijd voor. Het was trouwens te warm om me in te spannen.
 |
| Vette polderklei |
Al zagend, borend en schroevend bleek dat ik de constructie aardig goed bedacht had. Ik hoefde niets alsnog te wijzigen.De grote vraag was in hoeverre het luifeldoek goed zou passen. De constructie mag dan keurig haaks zijn, met zo'n doek weet je het nooit. De pees schoof soepeltjes door de 5.50 meter lange rail. Gelukkig sloot het mooi aan op de constructie van de pergola. In eerste instantie hebben we de boel provisorisch vastgezet. Via de 'try and error' methode hebben we het doek strak gespannen, om ervoor te zorgen dat het hemelwater keurig wordt afgevoerd. De daarvoor benodigde regenbui kondigde zich keurig op tijd aan. Na een paar extra ingrepen in de vorm van clips, is het gelukt om het doek mooi strak te krijgen. We hebben wel gezien dat we nog iets aan de afvoer van het hemelwater moeten doen. Nu klettert het op de klinkers. En natuurlijk nog de ruiters gelijkmatig verdelen over de (enkele) balk en monteren.