Het geworstel met mijn pensioen is nog steeds niet voorbij. Men is naarstig op zoek naar het mysterie rond afhandeling van een lijfrente. Ik heb aangegeven dat ik het bedrag in een bankspaarregeling wilde wegzetten. Dat is als zodanig gebeurd en bevestigd door de verzekeringsmaatschappij. Een maand later ontving ik een jaaropgaaf. Van dezelfde polis van dezelfde maatschappij. Die heeft men aan mij uitbetaald onder inhouding van ruim 50% loonheffing. Zeggen ze. Ik heb daar geen euro van gezien, maar het zou kunnen liggen aan de crisis. Je weet maar nooit. Ergo, er moet nog e.e.a. worden uitgezocht en dat schijnt erg moeilijk te zijn voor de nieuwe generatie werknemers. Oké, ze zijn pas een maand bezig met uitzoeken.Gelukkig zijn er ook nog zaken die ik wel in eigen hand heb. Die kan ik conform eigen inzichten in één keer goed oplossen. Zoals het vastzetten van een zeil of tentdoek. Vroegâh moest ik ogen in het doek slaan of lusjes aan het doek naaien. Laten naaien bedoel ik natuurlijk. Koperen ogen slaan, je weet wel, met zo'n gammele gatenmaker, waarmee je ook de ogen kon platslaan. Maar niet heus. Ja, ik sloeg ze wel plat. Dat is zeker. Maar niet vast aan het zeil of doek.
Tegenwoordig zijn er handige clips op de kampeermarkt. Die klik je gewoon aan de rand van het doek en klaar is Willem. Ik kan ze later ook weer verwijderen. Handig! Ging dat maar met mijn polissen ook zo snel en handig.