Als kind droomde ik al vaak. Toen waren het gewoon dromen, nachtelijke werkelijkheid. Geleidelijk aan kwam het besef, dat ik aan het dromen ben. Vannacht zat ik weer op school. Dit keer geen examen, maar gewoon huiswerk dat ik niet gemaakt had. Het fijne is dan, dat ik weet dat ik droom. Dus hoef ik me niets aan te trekken van een boze docent en al het strafwerk dat ie mij geeft. Op een gegeven moment zei ik : "Dat kan me niets schelen, want dit is toch maar een droom." Gevolg was dat de leraar deed alsof ik beetgenomen was. Toen werd ik wakker.
Zo droom ik geregeld over mijn HBS eindexamen. Ook weer met de wetenschap dat ik droom. Eerst is er een bepaalde spanning, want ik heb me helemaal niet voorbereid op het examen en dan besef ik opeens dat ik droom. Dan volgt de opluchting.
Soms raak ik 's nachts verwikkeld in gevaarlijke situaties. Om te ontsnappen spring ik vrolijk een ravijn in, of van een hoog gebouw. Want ik weet dat ik droom. Hahaha! Ik heb de mogelijkheid om bij te sturen tijdens mijn dromen nooit gebruikt om bij voorbeeld rijk of invloedrijk te worden. Ik gebruik ze telkens weer om een vervelend gevoel of nare situatie van me af te schudden, zodat ik lekker verder kan slapen en dromen. 's Morgens herinner ik me meestal wel wat ik gedroomd heb. Daar mijmer ik dan even over, voordat ik opsta en aan de werkelijkheid van alle dag begin.