Ik hoorde bekende stemmen, waarvan één heel luid en vooral duidelijk (om een SVL speler wakker te maken). Maar veel hoefde de trainer niet te zeggen, want zijn team speelde behoorlijk goed.
De grensrechter van de B3 van ASV Dronten had het soms moeilijk in zijn fraaie outfit. Ik zag hem een paar keer uit teleurstelling zijn vlag tegen het kunstgras gooien. Voor de rest vlagde hij verdienstelijk. Al schreeuwde hij wel een keer "Onmogelijk!!", toen zijn collega aan de andere kant voor buitenspel van een ASVD speler vlagde.
Tja, onmogelijk. Dat was ook zo. Deze grensrechter kon onmogelijk zien of het wel of geen buitenspel was. Ik stond achter hem en kon het zelf ook niet zien. Maar ja, Dronten stond op verlies en dan krijg je zo'n reactie. Emoties, dus. Maar zijn manier van vlaggen bleef sportief.
Ik had me achter het doel van de thuisspelende club opgesteld. Niet dat ik een regen van doelpunten van SVL verwachtte, maar louter vanwege de zon. Zo kon ik beter foto's maken. Het was een leuke wedstrijd zonder onsportieve toestanden. Het was dus gewoon een ochtendje in de zon genieten langs de lijn.