dinsdag 22 april 2014

Help, mijn man is klusser!

Nee, als ik ergens aan begin maak ik het af. Ik werk gestructureerd en planmatig. Dus ik sloop geen huis, maar doe dat per ruimte. Slopen en weer opbouwen. Dan de volgende ruimte.
Ik herinner me nog dat ik als klein jochie vol bewondering naar het figuurzagen van mijn opa stond te kijken. Met mijn handjes op mijn rug. Omdat er weinig geld was, maakten mijn broers en ik zelf speelgoed.  We zochten de benodigde materialen bij de bouwplaatsen. Spijkers, plankjes en blokjes hout. Nee, geen schroeven, want alles werd gespijkerd. Ook wat geschroefd moest worden. Met het beperkte gereedschap van pa en de besteklade en handwerkmand van moe knutselden we erop los. Bootjes, vliegers, auto's heimachines(!), vliegtuigjes, zwaarden, schilden en messen rolden van de lopende band.
Natuurlijk ging het niet altijd goed. Ik weet niet meer hoeveel keren ik op mijn duim heb geslagen. Niet zoveel denk ik, want hij ziet er nog steeds vrij normaal uit. Ik heb ook in mijn vingers gesneden, een gaatje in mijn hand geboord, ben van een trap gevallen, heb kortsluiting gemaakt, mijn wenkbrauwen weggebrand, een schuurtje onder water gezet, vishaak in mijn vinger gekregen, een stukje van mijn duim gesneden (en er zelf weer opgeplakt), mezelf bloedblaren geknepen (meestal met een of andere tang), benzine in mijn oog en olie in mijn keel gekregen, een motorblokje in de fik gestoken en heel veel gaten in en vlekken op mijn kleding gecreëerd. Wat mijn kleding betreft : ik trok altijd nette kleding aan voordat ik ging klussen. En ik weet nog steeds niet waarom.
Wat ik inmiddels ook geleerd heb, is dat ik tijdens het klussen geen grappen en grollen moet uithalen. Zoals over de nok van het dak lopen en als Sonja naar boven keek doen alsof ik mijn evenwicht verlies. Maak je grappen, dan is de kans groot dat je net als ik een uur onder het huis ligt met een ernstige blessure. Omdat niemand gelooft dat je dit keer echt je knie keihard tegen de betonnen rand van het kruipgat hebt gestoten. Dat gebeurde toen ik met een sprongetje omhoog weer bovengronds wilde komen, na een inspectie van de afvoer. Ik viel van de pijn weer terug in de kruipruimte. Mijn gekerm en geschreeuw om hulp werd afgedaan met : "Och, daar heb je pa weer met zijn grappen."