Onlangs las ik een berichtje over en kringloopwinkel die gesloten werd. Er kwam te weinig klandizie over de vloer. Als geregeld bezoeker van kringloopwinkels vond ik de sluiting meer dan logisch. Waarom? Ten eerste vond ik de ontvangst in de zaak alles behalve plezierig. In plaats van een vriendelijke welkomsgroet (na eerst zelf gegroet te hebben), krijgt men een blik toegeworpen, die vertaald inhoudt : Wat kom jij hier doen?! Oprotten!! Nee, niet weg wezen, maar oprotten. Maar goed, gewoon doorzetten maar. De presentatie in de zaak is beroerd. Een gribuszooitje, zoals je die weleens op vrijmarkten tegenkomt. Net een berg ongewassen kleding, waarin je mag graaien. Maar helemaal erg was de manier waarop de klanten te woord werden gestaan. Dat was vaak afsnauwen. Alsof je al maanden ruzie met elkaar hebt. Men had ook vaak de neiging spullen niet te willen verkopen. Tenminste ze stonden daar om verkocht te worden, maar in bepaalde situaties weigerde men dat.
Zo stond er een keer een wandelwagen, waarvan een wieltje iets mankeerde. Meneer aspirant-koper vond dat geen probleem, want hij was een soort Handige Harry, zei hij. Als blikken konden doden, dan had ik voor het eerst een sterfgeval in een kringloopwinkel meegemaakt. Maar Harry was zo ook handig in het van zich af laten glijden van dodelijke blikken. Hij durfde niet eens meer naar de wandelwagen te kijken.
De bediening was dus net zo afschrikwekkend als de presentatie. En dus blijven klanten weg en dus gaat de zaak op de fles. Want winkelen wil men met plezier doen, in een leuke, nette omgeving waar je je welkom voelt.