Het Marokkanenbeleid maakt deel uit van een groter geheel, waarin met name problemen die immigranten uit niet-westerse culturen met zich meebrengen aangepakt gaan worden. Er is zodoende ook aandacht voor Antilliaanse jongeren die zich misdragen. Uiteraard is voor het beleid veel geld uitgetrokken. Zo'n drie jaar geleden werd gesteld, dat het beleid mislukt was. Het ontbrak toen aan de feitelijke onderbouwing van die conclusie. Men kon toen evenmin vertellen in hoeverre het wel gelukt was. De conclusie werd overigens al een jaar na aanvang van de uitvoering getrokken.
Het beleid is met name bedoeld voor steden, waar sprake is van veel problemen met immigranten. Zo spreekt men van 'Marokkanen- en Antillianengemeenten'. Opvallend is wel, dat in de uitvoering van het beleid het vaak over het terugdringen van de negatieve verschijnselen gaat en niet zozeer over integratie, scholing, werk en vooral : wederzijdse acceptatie.
Met betrekking tot de Lelystadse vruchten, begrijp ik dat het om minder criminaliteit gaat. Al is de Marokkaanse groep nog steeds relatief oververtegenwoordigd in de criminaliteit. In hoeverre de groep nu wel onderwijs volgt of aan het werk is, wordt niet vermeld. En dat vind ik jammer.