Natuurlijk heb ik er ook een paar keer wat last van gehad. Tijdens mijn militaire diensttijd en later toen ik in Amsterdam op kamers woonde. Beide keren miste ik het 'thuis zijn'. In beide gevallen ging het om momenten waarop ik me wat eenzaam voelde. Vooral als ik in het donker in een tentje in de sneeuw lag te blauwbekken. Of in de stromende regen met koude lichaamsdelen de nacht doorbracht. Ik herinner me nog ene briefje van mijn jongste zus. Ze was zes of zeven jaar toen ze via een briefje mij vroeg waarom ik in de winter ging kamperen. Op zo'n moment had ik al mijn spullen willen oppakken en naar huis willen gaan. Maar dan had ik mijn tijd in Nieuwersluis moeten uitzitten. Nog steeds ver van huis.