In de jaren 70 volgde ik voor de eerste keer een cursus communicatieve en sociale vaardigheden. Hij had te maken met mijn functie als systeemontwerper. Ik moest mensen op een goede manier kunnen interviewen en met ze omgaan.
Het was de eerste keer wel schrikken toen ik de opgenomen beelden zag van mijn opdrachten. Maar ach, het was in een besloten kring en we zaten daar om te leren. Dat moment van voor de spiegel gezet worden, komt soms bij me op. Meestal als mensen in mijn oren vreemde dingen zeggen. Dan denk ik : "Hoor je wel wat je zelf zegt?" Zo hoorde ik een moeder met twee jonge kinderen zeggen dat ze recht heeft op twee vrije dagen in de week. "Okeeeeeee...", dacht ik toen. Met er achteraan de gedachte dat ze beter geen kinderen had kunnen nemen. Want de tijd die restte besteedde ze grotendeels ook al aan haarzelf.
In een ander geval hoorde ik een ouder klagen : "Die peuters van mij luisteren voor geen meter!" Of (over een puber in overtreding) : "Ik zeg er maar niets van, anders is het huis te klein."
Een moeder vroed advies. Haar tienerdochter wilde alleen haar best doen op school, als haar zakgeld verdubbeld werd. Vraag van moeder : "Denk je dat ze zich aan haar woord zal houden?"