Als de poes van huis is, gaat deze kater aan de slag. Zij helpt een van de kinderen en ik blijf thuis en doe wat huishoudelijk werk. Zo gaat dat bij ons. Soms hoor ik andere geluiden. Partners die klagen over hun man, omdat ie zoveel werkt. In plaats van hem te helpen en de vrijgekomen tijd samen door te brengen, klagen ze. Maar wel lekker shoppen van het door hem verdiende geld. Dat ikke-gevoel is zo erg geworden, dat ik gisteren zelfs een docente hoorde zeggen : "Ik en de directeur vinden, dat....". Die uitspraak deed ik soms op werk ook. Maar dan was ie humoristisch bedoeld. Tegenwoordig gaat het vuil dus voor de bezem.
Ik ben begonnen met de vaat. We hebben dus geen vaatwasser. Toen die apparaten op de markt verschenen, hebben wij het handmatige vaatproces vergeleken met die van een vaatwasser. Het wassen in zo'n machine mag dan automatisch gebeuren, het laden en uitladen blijft. Komt bij dat veel vaat na de schoonmaak nog nat is. Je weet wel, de onderkant van kopjes en schalen, die op hun kop staan. Dus je moet toch met een doek drogen. Vaak zouten mensen hun vaat op. Dan zijn ze nog meer tijd kwijt met een machine, dan wanneer je het met de hand zou doen. Nee, gewoon in een teiltje. Onderwijl kletsen we met elkaar.
Zodra Fenna hoort dat ik de stofzuiger pak, komt ze erop af. Ze wil dan dat ik met een tennisbal hockey met haar speel. Na het zuigen komt het dweilen van de laminaat vloer. Vooral nu het geregeld nat is buiten, staan Fenna's pootafdrukken op de vloer. Ondanks het afdrogen. Als ik onder een bepaalde hoek richting het daglicht van het raam in de woonkamer of die van de achterdeur kijk, dan kan ik zien hoe schoon de vloer is. Helaas kijk ik ook zo wanneer ik ergens op bezoek ben. En tja, dan is het soms schrikken : "O wat erg!" En toch, ieder zijn/haar ding.
Al alles gedaan is, smeer ik de rvs wasbak nog even in met een ontkalker. Als ik hem later schoonspoel, glimt ie weer als een tiet (zei mijn pa soms).
Geen vaatwasser dus, gewoon in een teiltje.