Hier in de buurt heeft een jong stel een Australische herder pup. Een prachtig beestje om te zien. En natuurlijk met een hoog aai en o-wat-lief gehalte. Vanmorgen sprak ik de eigenaar. Hij vertelde dat hij en zijn vriendin al een aantal jaar geleden de afspraak hadden gemaakt in de toekomst een hond als huisdier te willen. Dat zou gebeuren wanneer ze gesetteld zijn. Het stel woont hier nog niet zo lang en nu hebben ze dus een hond. Het doet me goed te horen en te zien hoe serieus het stel met de hond bezig is. Het besef dat alle tijd en energie in het eerste jaar van de opvoeding in de daarop volgende jaren heel veel profijt en plezier kan opleveren. Fenna vindt de pup tien keer niks. Veel te druk en te brutaal. Ik stond met haar in het tuintje achter het hek. De pup mocht van haar niet eens bij het hek komen. Gelukkig van mij wel, want ik ben de baas hè.
Ik weet niets van het Australische ras af. Zou ie later ook veel gaan graven? Op zoek naar zijn roots of kangoeroes? Ik denk het niet. Vreemd genoeg stamt het ras namelijk uit Amerika en zal het pure Australische bloed minimaal zijn.