Wat precies de reden was, weet ik niet meer. Ik dacht plots aan de leeftijd waarop mijn vader is overleden. Hij wilde graag 80 worden, maar die leeftijd heeft ie niet mogen bereiken. Onwillekeurig dacht ik toen : "Zal ik die leeftijd wel halen?" Van het een kwam het ander en dacht ik dat ik nog maar 7 jaar zou hebben. Onzin natuurlijk, want het kan vandaag mijn laatste dag zijn of pas over 27 jaar. Gelukkig ben ik niet zo bezig met dat soort gedachtes.
Zelf merk ik niet zoveel van mijn ouder worden. Gisteren af en toe. Maar ja, toen was ik als een jonge aap bezig. En dat vindt mijn lijf niet altijd geslaagd. Gelukkig voel ik me ook niet echt oud. Dus gedraag ik me er ook niet naar. Ik ken leeftijdgenoten, die hun doen en laten aan hun leeftijd koppelen. Ze zitten dus achter de geraniums. Ze voelen zich ook oud.
Elke dag is er een. Dus geniet ik ervan. Je bent zo oud of jong als je je voelt.