Het theezakje vroeg mij laatst of ik bijgelovig ben. Uit mijn jeugd heb ik wel een paar van situaties meegekregen, die te maken hadden met het bijgeloof van mijn moeder. Ze reageerde nogal heftig en dat heeft blijkbaar indruk gemaakt bij mij. Als die situaties zich weer voordoen, dan hoor ik haar angstig roepen. Zoals schoenen op tafel plaatsen. Volgens mijn moeder zou er dan armoede komen. Iets op voorhand vieren is ook geen goede zaak. Dan schijn je onheil over jezelf of anderen af te roepen. Dus is het beter je verjaardag later dan eerder te vieren. Zelf heb ik geen zaken bedacht of verzonnen die te maken hebben met bijgeloof. Een zwarte kat of onder een ladder doorlopen deert mij niet. Evenmin een klavertje vier of het getal 13. Hoewel ik vaak op een vrijdag iets vervelends heb meegemaakt, is die dag en zelfs vrijdag de 13e geen bijzondere voor mij. Aan de andere kant plaats ik geen schoenen op tafel en daag ik de duivel niet uit (zoals mijn moeder dat noemde). Mij hoor je dus nooit zeggen, dat ik nog nooit in een ziekenhuis gelegen heb. Even afkloppen, maar. Per saldo vind ik niet dat ik bijgelovig ben. Daar ben ik te nuchter voor.
