Lastige momenten heb ik meestal beschouwd als lessen, oefeningen. Zoals wanneer iemand tegen mij schreeuwt. Dan is het zaak zelf rustig en vriendelijk te blijven. Of geduld uitoefenen wanneer ik haast heb (iets wat nauwelijks voorkomt). Als er iets fout gaat moet ik niet zoals de anderen in paniek raken, maar alvast rustig de situatie analyseren en een reactie / oplossing bedenken. Vanwege mijn houding werd mij soms verweten niet geïnteresseerd te zijn in het probleem. Die houding zie ik ook wanneer ambulancepersoneel optreedt.
Luuk heeft moeite met het uitspreken van bepaalde letters. Hij is er niet het mannetje naar om even te gaan zitten om op een schoolse manier hem iets bij te brengen. Nee, dat doen oma en opa wanneer het goed uitkomt. Dat is o.a. wanneer Luuk iets graag wil hebben. Als we dan een oefeningetje doen, is Luuk maar al te bereid om bij de les te zijn en even zijn best te doen. Zo zijn er veel momenten waarop oma en opa Luuk oefenen in het goed uitspreken van woordjes. En dan horen wij, dat Luuk het best wel kan.