Ooit werden mijn vakbroeders en ik door anderen beschouwd als tovenaars. Het overige personeel vond in die beginperiode een computer maar een geheimzinnig ding. Ze waren er wat bang voor. Bang omdat men dacht dat het een 'levend' wezen was. En bang om hun baan te verliezen. Dus werd onder vier ogen soms wat angstig gevraagd : "Gaan jullie mij weg automatiseren?" En ja, daar werd soms nogal wreed mee omgegaan. Mee gedreigd.
Ja, we haalden streken uit. Streken die onwetenden deden denken dat ze in de gaten werden gehouden. Zoals wanneer iemand zich in het systeem meldt via een gebruikersnaam en wachtwoord. Dan verscheen plots de tekst : "Goede morgen Kees. Moest jij niet al om 08.30 uur beginnen?" Of : "Goede morgen Jos. Gisteren heb je maar 21 orders gedaan. Worden het vandaag wat meer?" Die arme mensen schrokken zich wild. Maar we deden ook wel leuke dingen. Zoals grote afbeeldingen afdrukken op papier. Computer art betrof vaak afbeeldingen van vrouwelijk schoon. Of Happy birthday laten horen als een jarige Job ingelogd had. We zeiden ook geregeld al zou iets niet kunnen. Gewoon omdat bepaalde verzoeken veel werk inhield en wij daar geen zin in hadden.
Al snel werden onze werkzaamheden transparanter. De eindgebruikers kregen het voor het zeggen en inzage in onze werkwijze en tussen- en eindresultaten. Een eigengereid optreden veranderde zodoende in een klantgerichte werkwijze. Met gebruikers als betalende opdrachtgevers.