De meeste mensen die ik ontmoet heb hielden persoonlijke zaken liever voor zichzelf. Ik toen ook. Toch zijn er later ook persoonlijke zaken gekomen, die ik liever deelde. Waarom? Omdat ik hoopte dat men mij in mijn doen en laten beter zou begrijpen. Mijn ervaring is dat mensen weliswaar denken persoonlijke omstandigheden te verzwijgen, maar hun manier van doen en laten verraadt veel. Zelf heb ik op basis van mijn observaties medewerkers ruimte kunnen geven om beter met nare privé situaties te kunnen omgaan.
Ik heb liever dat men weet, waarom ik me soms anders gedraag. In veel gevallen is er dan begrip. Het is niet vanuit een oogpunt, dat men op voorhand rekening moet houden met mij. Welnee, de wereld is nu eenmaal zoals ie is. En ook ik zal me moeten aanpassen aan datgene wat als 'normaal' beschouwd wordt. Dat lukt mij niet altijd, maar dat geeft niet. Dat is dan sec mijn probleem. Trouwens, niet iedereen is geïnteresseerd in andermans leven / sores.
En dan zijn er mensen die liever niet praten over datgene wat hen is overkomen of nog bij hen speelt. Ook niet als hen daar naar gevraagd wordt. Maar ja, ze vergeten dat soms de opgelopen schade niet te verbergen valt.