Tevergeefs opgewacht

Wij zijn niet de enige die Fenna missen. Tijdens mijn wandeling vanmiddag zag ik een oude bekende. Het is een grijs-witte kat. Dat beest komt vaak naar ons toe als ik Fenna uitlaat. Ze is niet bang voor Fenna, waardoor Fenna wel respect voor haar had. Meestal besnuffelen ze elkaar en duwt Fenna met haar neus tegen haar zij. De kat schuurde ook haar lijf vaak tegen mijn benen en dan praatte ik wat tegen haar. Dan zei ik : "Zo, kom je je vriendinentje even opzoeken?" Fenna vond het maar zozo als ik vriendelijk tegen dat beest sprak.
Dit keer zat de kat bij de laatste woning, voordat we de weg overstaken naar het bos, op een stenen muurtje. Toen ik haar naderde miauwde ze een paar keer. Ik groette haar terug en vroeg : "Zit je weer op Fenna te wachten?" Ze bleef zitten toen ik haar even aanhaalde en over haar kopje kriebelde. Ze duwde haar kopje tegen mijn hand, Ze bleef wat miauwen, dus heb ik haar maar verteld, dat Fenna nooit meer zal langskomen. Dat klinkt wat raar natuurlijk, hoe ouder hoe gekker. Maar het was op dat moment net alsof ze dat moest weten. Ik wilde een foto maken van haar op dat muurtje. Maar toen ik mijn cameraatje pakte, sprong ze van het muurtje en vertrok. Een volgende keer misschien?
Een andere kat heeft waarschijnlijk ook Fenna's afwezigheid opgemerkt. Dat beest zat rustig op het dak van het schuurtje samen met de kraai te genieten van het uitzicht. Voorheen liep ze altijd met een grote boog om ons erfje heen. Dit is de eerste keer dat ze op het dak zit; met recht een dakhaas.