Gistermiddag kregen wij een leuke verrassing aangeboden. Eén van de kinderen van het vluchtelingengezin bracht ons een bordje met een aantal Arabische snacks. Het zijn gevulde rolletjes van druivenblad. Bovenop lag een soort panenkoekje. Blijkbaar vinden ze het toch niet zo erg om op bepaalde dingen vriendelijk aangesproken te worden. We groeten elkaar nog bijna dagelijks. De kinderen en hun vader verstaan en spreken al een aardig woordje Nederlands. Ze laten geen afval meer achter op het pleintje, rennen niet meer door andermans tuintjes, plagen Fenna en de katten, gooien niet meer met stenen en groeten ons nog steeds en zwaaien naar ons. Zo kan het gelukkig dus ook.
