Als Fenna en ik weer thuis zijn van de wandeling, gaat die teef als eerste haar achterste likken. Brrr! Zodra ze daarmee klaar is en naar binnen gaat, loopt ze naar haar drinkbak. Nee, gelukkig wil ze me dan geen lik over mijn snuit geven. Ik moet er niet aan denken! O wee als de bak na haar ontbijt niet met drinkwater gevuld is! Dan begint ze tegen die bak te rammen met haar snuit. Als daar niet snel genoeg op gereageerd wordt, gooit ze met die bak. Dat gedoe begrijp ik dus wel. Heel goed zelfs. Want wie wil er nou zo lang met een rot smaak in z'n bek rondlopen?
