Maar het kan ook anders. Toen ik een keer vertelde over een mooie fiets die ik onbeheerd aantrof en die ik had aangegeven op het politiebureau, kreeg ik ook zo'n nare reactie. Ik kreeg namelijk te horen dat ik de fiets had aangegeven, omdat ik te bang was om er zelf op te gaan fietsen. Ik werd zelfs een lafaard genoemd. Ik reageerde enkel met de woorden : "Jammer voor jou, maar er bestaan gelukkig nog steeds eerlijke mensen op de wereld." Het was weer zo'n reactie die mij vertelde hoe die ander is.
Gedurende mijn loopbaan verwees ik naar documentatie, verslagen van vergaderingen als er aan mijn waarheid getwijfeld werd. Daarin stonden de uitspraken die ik ergens over deed, keurig verwoord. Ik maakte zelfs mee, dat iemand toen reageerde met de woorden : "Dat verslag heb jij zelf zeker geschreven." Ik dacht toen : "O gut, daar heb je er weer een." Helaas voor hem, stonden op de verslagen altijd de naam van de notulist(en) vermeld. Meestal leidde zo'n verwijzing van mij niet tot een moment van lezen of een tegenreactie. Dan bleef het stil. Misschien ook omdat ik zelf altijd weer rustig bleef. Ik heb ook een paar keer krantenartikelen als bewijs en links van websites gestuurd naar mensen die "Je liegt!" riepen. Nadien heb ik nooit een berichtje gekregen in de zin van : je hebt gelijk of dat wist ik niet.
Ach ja, mensen kunnen soms heel raar reageren. Als ik over een jeugdervaring vertel, bestrijden ze dat. Terwijl ze zelf 30 - 40 jaar jonger zijn dan ik! 😂Zelfs als anderen (leeftijdgenoten) mijn verhaal / herinneringen onderschrijven, weten zij het beter. Maar misschien waren ze ooit van mijn leeftijd en zijn zij eerder overleden en gereïncarneerd. Dat zou nog kunnen. Tenzij je niet in reïncarnatie gelooft, want dan lieg ik dus.