Vanmorgen had ik om 9 uur een afspraak in de huisartsenpraktijk. De praktijk is voor mij een nare omgeving, omdat ik daar binnen last krijg van paniekaanvallen. Mijn gesprekspartner zou dat moeten weten. Daarover hebben we het al vaker gehad. Toen ik om 09.15 uur nog steeds op de pijnbank zat, besloot ik maar weer naar huis te gaan. Afspraak is bij mij afspraak. Klaar.
Toen ik richting de uitgang liep, ging er een deur open . Er kwam een vrouw uit de spreekruimte. Vlak achter haar kwam de vrouw met wie ik een afsprak had. Ze riep mijn naam. Ik groette haar en zei dat ik net van plan was om weer weg te gaan.
Omdat ze nogal arrogant en egocentrisch reageerde alsof ik met haar manier van werken rekening moest houden, gaf ik haar van repliek. Ik zei dat ze ook haar werk beter kon inplannen en met de patiënt rekening kon houden.
Toen ik zei dat ik als Peoplemanager me aan de afspraken en tijden hield, vond ze dat anders. Inhoudelijk mogen de gesprekken anders zijn, maar niet qua planning en afspraken. Ik vond haar houding dus nogal arrogant en louter vanuit haar functie gezien. Ze gedroeg zich net een schooljuf die een stout kind aanspreekt.
Ik ben toch maar naar binnen gegaan. Tijdens het gesprek merkte ik dat ze niet vooraf mijn dossier had doorgenomen. We vervielen in herhalingen, zaken die al eerder besproken zijn, zoals mijn verleden.
Al met al waren er in mijn beleving geen verontrustende berichten over mijn jaarlijkse controle. Ze wilde wel mijn leverfunctie controleren na een periode zonder medicatie. Als ze zich beperkt had gehouden tot de essentiële zaken, dan zou ik binnen 15 minuten weer buiten zijn. Nu duurde het gesprek ruim een halfuur.
Zoals gezegd bereidde ik me als Peoplemanager voor elk gesprek goed voor. Eerder had ik de afspraken die ik in een vorig gesprek met de medewerker gemaakt had afgehandeld en daarover gecommuniceerd. Ik had me ook voorgenomen te bellen indien ik wat later zou komen. Iets wat me nooit overkomen is, hoor. Het was wel iets wat ik vanmorgen miste. Als die mevrouw na 9.00 uur even haar hoofd om de hoek had gestoken en mij om wat meer tijd / geduld had gevraagd, was het anders gelopen.
De arrogantie zit hem ook in het feit, dat als ik later dan afgesproken zou komen, ik een nieuwe afspraak zou moeten maken. En als ik bij de huisarts meer wil bespreken dan ik aangekaart heb of de tijdslimiet van 10 minuten overschrijd, moet ik ook een nieuwe afspraak maken.
Kortom, er moet nog e.e.a. verbeterd worden zodat de patiënt weer centraal te staan komt. De volgende keer blijft het maar bij een telefonisch contact.