Lekker schoon!

Zelf vind ik schoonmaken helemaal geen probleem. Met name omdat ik na zo'n klusje flink eer van mijn werk heb. Het maakt mij dan niet veel uit wie de vervuiler is. Vaak ben ik dat zelf ook. Daarom vind ik het geen enkel probleem om de huishouding te doen.
Soms gebeurt het mij, dat ik na een klus geen energie meer heb om de boel op te ruimen. Maar dan heb ik nog altijd mijn workmate, Sonja. Zij houdt ook van een opgeruimde, schone omgeving. Hoera!
Vanmorgen heb ik met mijn verkouden kop ons toilet schoongemaakt. Ach, in zo'n situatie met beperkingen kijk ik wat ik nog wel kan doen. Stilzitten lukt me niet. Dat idee van schoonmaken kwam bij me op, toen ik de toiletbril zag. Nee, geen bruine strepen, mooi wit hoor! Maar het kunststof was wat aangetast door de..... luchtverfrissers. Nooit geweten dat dat spul ook enigszins agressief is.

en maak schoon

Ik zag dat ruwe oppervlak bij toeval. Ik bukte om een papiertje op te rapen en zag door de lichtinval opeens die matte, bobbelig ogende laag. Ik zit altijd stil, dus van een geschuurde kont heb ik nooit last gehad. Met een sponsje en wat zeep kreeg ik die laag er niet af. Ik heb maar naar een poetsmiddel gegrepen, dat voor de dof geworden lak van auto's bestemd is : Commandant. Ik wilde het kunststof niet beschadigen met krassen, vandaar.
Met een vochtige doek heb ik het poetsmiddel heel dun aangebracht en laten inwerken. Na een paar minuten ben ik met een droge doek voorzichtig het oppervlak met de hand (een polijstmachine zou wel heel gek zijn) gaan polijsten. Dat hielp niet echt, dus ging ik over op het ouderwets boenwerk. En zie daar : een stukje glimmend wc bril als resultaat. Dat motiveerde mij om op dezelfde manier de hele bril te doen, met een mooi, glad, glimmend resultaat. Nu maar hopen dat onze kleine Emma straks niet van die bril glijdt. Let wel : Acquisitie naar aanleiding van dit bericht wordt niet op prijs gesteld.

Nieuwe helden

Het betreft slechts een kleine groep mensen die geregeld zeuren over de manier waarop wij hier met zwart, bruin en bepaalde historische helden omgaan. Voor een deel geef ik hen gelijk. Onze geschiedenis zou veel genuanceerder beschreven moeten worden. Dan wordt ook duidelijk dat ook aan de kant van de 'slachtoffers' mensen meegewerkt hebben aan zaken als slavernij, uitbuiting en roof. Neemt niet weg dat onze helden in de tijdsperiode van hun bestaan echt helden waren en in mijn ogen ook zo zullen blijven.
Om die reden ben ik blij dat niet iedereen zwicht voor het gemekker van een kleine minderheid. Zoals op Urk, waar men de namen van onze zeehelden nog blijft toekennen aan straten. Hoera, nieuwe helden! De muggenzifters hebben het nog niet gehad over onze liedjes. Zoals Moriaantje zo zwart als roet. Mag de juf dan wel of niet een niet-blank kindje aanwijzen om rondjes te lopen? Of wordt de tekst aangepast in : Adriaantje zo wit als sneeuw, ging eens wandelen met een leeuw? Geen Nederlandse leeuw, want dat is ook verkeerd. Wat een onzin allemaal. Nee, de Zilvervloot moet blijven varen, hoe dan ook. En de helden waren en blijven van historische betekenis.
In de Leidse Courant was in de jaren 50-60 een strip te lezen. De strip had als titel Spekkie en Blekkie. De twee hoofdpersonen waren een dik varkentje en een zwart negertje á la Sjimmie. Iemand op school knipte elke aflevering uit om er met behulp van een schrift een boekje van te maken. De komst van landgenoten uit Suriname en de Antillen en gastarbeiders hebben Spekkie en Blekkie niet doen verdwijnen.

discriminatie!

Vandaag zag ik een krantenartikel, waarin gewaarschuwd wordt tegen het voeren van brood aan (water)vogels. Daar gaan ze dood van vanwege het hoge zoutgehalte. Wat denk je? Op de bijgevoegde foto zijn twee zwarte zwanen te zien die met hun galgenmaal bezig zijn. Zo'n afbeelding zou door die kniesoren uitgelegd kunnen worden als racisme. Waarom zwarte zwanen? Nee, een witte en een zwarte of anders twee witte. Dan is het voor het overgevoelige volk helemaal okidoki. Als die ene zwarte dan ook maar bij het brood kan komen, anders is het weer niet goed. Hoe het met het brood moet weet ik niet : een half om half? En welke kleur eerst en laatst? Laat maar. Daar hebben die zeurpieten vast heel veel tijd voor, om daarover na te denken. Glorie, glorie, gloria, zwart zijn de meisjes van Batavia! Zwart, pikzwart! Volgens mij waren / zijn die meisjes goudbruin.

Te Koop

Ik heb voor mijn vriendin een mooie motorfiets gekocht.

Toen ik haar ermee verraste wilde ze wil hem niet hebben.

 Ze vindt hem een oerlelijk ding.

Dus bij deze bied ik ter overname aan 

een leuke jonge meid,

donker blond, bruine ogen en slank.

Ze is 31 jaar en vrij goed in huishouden. 

Oudere diesels in het nauw

In Duitsland heeft de rechter een definitieve uitspraak gedaan over het al dan niet toelaten van oude auto's met dieselmotoren in bepaalde steden. Zo'n verbod voor oude diesels is volgens de Duitse rechter toegestaan. Het zal met inachtneming van een overgangstermijn ingevoerd worden en uitgebreid tot meer steden.
Zelfs als zou de dieselmotor superschoon zijn, hij mag er gewoon niet in omdat ie oud is. Dus het vervangen van de oude dieselmotor door een jongere heeft hoe vreemd het ook mag klinken, geen enkel zin. Tenzij je bereid bent om een dagkaart te kopen. Huh? Een dagkaart? Ja, dan schijnt het milieu het goed te vinden dat je met een oude diesel de stad in mag. Nee, er komt geen extra filter of iets dergelijks op de uitlaat. Alleen misschien een stickertje op de voorruit. Daarmee is het milieu erg geholpen.
Het feit dat nota ben een havenstad (grote schepen met dieselmotoren!) als Rotterdam de oude diesels weert geeft aan hoe schrijnend belachelijk die maatregel is. De petrochemische Botlek industrie, de scheepvaart en de aan- en afvoer van containers door vrachtwagens is geen probleem, maar die oude diesel wel. Schiphol wel (krijgt nog meer grotere vliegtuigen als Lelystad doorgaat), maar geen diesels in Amsterdam. Ongeloofwaardig dus.
In en rond grote steden hangt veel fijnstof van auto's, vliegverkeer en industrie. De overschrijding van de toegestane hoeveelheid is dermate groot, dat men bij wijze van het tonen van de goede wil de oude diesels maar gaat verbieden. Een kwart druppel op een gloeiende plaat. De industrie en het vliegverkeer laat men nog buiten beschouwing. Aan de andere kant gaat de overheid meer asfalt aanleggen. Dat klinkt nogal strijdig. Uiteindelijk gaat het niet zo zeer om het milieu, maar om het geld. De macht van de automobielindustrie en andere industrieën is erg groot. Je denkt toch niet dat VW zomaar aan het sjoemelen was? En waarom worden oude schone diesels niet toegelaten? Er zijn mensen die speciale roetfilters hebben laten monteren of het motorblok hebben laten vervangen voor een jonger exemplaar. Maar dat mag niet baten. Nee, het gaat niet om het milieu; er is geld mee gemoeid. Veel geld.
Dit soort maatregelen zijn vooral ook bedoeld om de overstap naar elektrische auto's af te dwingen. Men streeft ernaar dat consumenten om de vijf jaar een nieuwe auto moeten kopen. Niet vanwege het milieu, want de fabricage en straks de sloop van al die auto's gaat ook ten koste van ons milieu. Maar vanwege het geld. Veel geld.
Er zijn ook landen waar men behalve steden ook landstreken afsluit voor oude diesels. Misschien maakt men daar gebruik van sleepwagens om de doortocht te regelen? Ik heb begrepen dat veel routes door Frankrijk ook al gesloten zijn / worden voor oudere auto's. Volgens mij zal het toerisme ook een flinke daling gaan vertonen.
Voor de oude diesels ziet de toekomst er niet bepaald rooskleurig uit. Maar voorlopig blijven wij genieten met onze oude doch schone diesel.

Slavendrijversvolkje

Na vele jaren ben ik ondanks de griepprik flink verkouden of heb ik soms toch de griep? Hoe dan ook, ik ben blij dat ik niet meer werk. Ik heb werkgevers gehad, die nogal vervelend reageerden als Wimmie eindelijk eens een keer ziek was. Mijn ziekteverzuim was hooguit 5 dagen per jaar. Dus ik begreep dat gezeur en/of die druk van mijn werkgevers niet. Hoewel, ook daar ging het om geld. Elk uur ziek was dus een uur geen omzet.
In het tv programma Radar ging het dit keer over ziekteverzuim en hoe werkgevers daarmee omgaan. Ik hoorde mij bekende verhalen van werkgevers die zich ernstig misdragen als een medewerker zich ziek gemeld heeft. Zieke medewerkers komen door hen vaak ongewild in de WW terecht. Of men vindt dat je met kanker onder de leden best nog je werk kunt doen. Naar mijn inschatting misdraagt meer dan de helft van de werkgevers zich op dat punt. Ik heb dat nare gedrag aan den lijve ondervonden.
Ook wordt vaak misbruik gemaakt van de onwetendheid of ziekte van de werknemer. De zieke wordt dan gehoord door een niet-arts en krijgt van deze nep-arts te horen dat ie dan en dan weer aan het werk moet gaan. Bij mij kwamen allerlei nare herinneringen weer bovendrijven. Ik ben ook door nep-artsen gecontroleerd. Zelfs mijn wao-uitkering was geregeld door zo'n nep-arts. Het gaat in mijn ogen toch elke keer weer over een bepaalde mentaliteit die in dit land heerst. Een verkeerde.

Vieze vakantiehuisjes

Ach, niets nieuws onder de zon. Het is al decennia een bekend verschijnsel. En het is heel eenvoudig te verklaren. Een schoonmaakploeg krijgt per huisje een zeer beperkte tijd om het schoon te maken. Dus wordt zo'n huisje 'zicht-schoon'. Dus op het oog schoon. De bacteriën zijn dermate klein, die zal niemand zien. Om het schoonmaken nog zinlozer te maken, worden matige (maar wel zeer goedkope) schoonmaakmiddelen ingezet. Vaak onder het mom van 'milieuverantwoord'. Met één schoonmaakdoekje wordt een compleet huisje schoongemaakt. Het doekje wordt tussentijds niet uitgespoeld, want dat kost weer tijd en geld.
Opvallend genoeg vragen veel parken de gasten de boel schoon achter te laten en ook nog te betalen voor de eindschoonmaak. Dat alles met als resultaat, dat de volgende gasten toch weer in een vies huisje terecht komen. Maar wat niet weet, wat niet deert.
Als ik heel toevallig(!) ergens wat zit te drinken of eten, kijk ik vaak naar de bezigheden van het personeel. Als gasten een tafeltje verlaten, komt een joch of meisje met een lapje de boel afnemen. Nou ja, afnemen. Het begint ermee dat ze mij laten zien dat ze thuis nooit iets hoeven schoon te maken. Ze wrijven de mayo, het vet en andere troep helemaal over de tafel uit. Als ze daarmee klaar zijn, doen ook nog de zittingen van de stoelen ermee. De lap blijft al die tijd op dezelfde manier gepropt of gevouwen in de hand. Alles wordt met hetzelfde stukje doek besmet en bevuild. Als er sprake is van meerder vrijgekomen tafeltjes, wordt dat zelfde doekje ook daarvoor gebruikt.
Ook hier geldt dat alles in een rap tempo dient te gebeuren en dat de boel zicht-schoon is. Vandaar dat Fenna na mijn thuiskomst steevast aan mijn achterste loopt te ruiken. Daar ruikt ze de geur van mayo, koffie, ketchup, cola en frituurvet. En misschien een heel klein beetje die van een schoonmaakmiddel. Misschien.

Distributieriem met probleempjes

Sprekend over de Renault Nevada, ik heb ook een keer de distributieriem moeten laten vervangen. Volgens de kilometerstand (236.000) was dat noodzakelijk. De klus werd bij de servicegarage, waar wij de Renault gekocht hadden, uitgevoerd. Een maand later gingen we naar Denemarken op vakantie. Onderweg maakte de motor soms wat vreemde piepende geluiden. We zijn zonder problemen op de plaats van bestemming aangekomen en hebben ook in Denemarken zonder problemen rondgereden. Maar de bijgeluiden namen wel toe, al was het nogal verschillend. Na drie weken Denemarken weer terug naar huis. Ook zonder problemen, maar wel met bijgeluiden.
De eerstvolgende werkdag ben ik naar de garage teruggegaan. De receptioniste keek naar de gegevens van de auto en zei op verbaasde toon : "Hè, hier staat dat men enkel de riem vervangen heeft. Heeft u dat zo gevraagd?" Ik zei dat ik dat niet expliciet gevraagd had, omdat ik weet dat normaal gesproken ook de spanrollen en eventueel de waterpomp vervangen moesten worden.

Wat bleek? Tot voor kort kon de klant kiezen tussen een algehele vervanging (riem en spanrollen) of een gedeeltelijke (alleen de riem). Die keus was ontstaan op verzoek van een aantal klanten, dat blijkbaar een smalle beurs had. Men heeft een paar weken voordat ik de Renault aanmeldde intern besloten, voortaan alleen een complete vervanging aan te bieden. Blijkbaar was men dat in de werkplaats vergeten. De Renault werd alsnog geheel kosteloos voorzien van (weer) een nieuwe distributieriem mèt nieuwe spanrollen en dat alles onder garantie.
Je begrijpt dat het een verademing was om zo'n eerlijk garagebedrijf te treffen.

Koolraapjes op het menu

Voor vanavond staan koolraapjes op het menu. Met aardappelpuree en een schnitzel. Joehoe! Mijn moeder noemde die gele staafjes soms 'dode vingers'. Haha! Ik ken iemand die dacht dat de inhoud van zo'n zakje met raapjes voorgebakken patat was. Dat krijg je als je nooit eerder raapjes hebt gegeten. O ja, er zullen best mensen zijn die geen raapjes lusten of ze nog nooit gegeten hebben. Logisch, want wat ouders niet lusten komt niet op tafel. Helaas, want zo gaan kindjes alsmaar minder gezond eten.
De raapjes doen me telkens weer denken aan een rijmpje dat ik op de lagere school in een leesboekje tegenkwam.  Daar stond een tekening bij van een jongetje dat een nog hele koolraap aan het eten was. De laatste regels ken ik nog wel : .....schil ze met je tand, eet ze met je mond, zoete raapjes zijn gezond! Leuk hè?
Voor de koolraapjes van vanavond maak ik natuurlijk ook een kaassausje. Verder doe ik niets bijzonders hoor. Ik kook ze totdat ze beetgaar zijn. Een klontje boter, wat (van die eeuwige) nootmuskaat en (later) de kaassaus erover. Klaar. Op die manier smaken ze mij het best.

Big brother is watching

Gisteravond volgden wij weer die interessante serie over een reis dwars door China. Dit keer ging het vooral over veiligheid. Ik was wel verrast door de zaken die daar gaande zijn. De maatschappelijke controle groeit in China. Daarbij wordt gebruik gemaakt van moderne technologie. Men gebruikt daar een sociale kredietwaardigheidssysteem. Wie door een rood verkeerslicht loopt of rijdt, wordt gefotografeerd. Met behulp van gezichtsherkenning wordt de identiteit van de overtreder vastgesteld. Wie 5 keer zo'n overtreding begaan heeft, wordt maatschappelijk geweerd. Het krediet is op! De overtreders worden gewoon in beeld gebracht. Als waarschuwing voor de rest. Het is een variant op het aloude brandmerken. Die werkwijze is in China geen enkel probleem, want men stelt veiligheid boven privacy. Of zoals een politieagent zei : "Er is geen privacy als er geen veiligheid is."
Hij zei ook dat mensen die geregeld door rood gaan onbetrouwbaar zijn. Daar kan je beter geen zaken meedoen. Die hebben geen discipline. De controle reikt inmiddels al heel ver. Ook het koopgedrag (creditcards), het surfen op het internet en andere dagelijkse bezigheden worden gevolgd en digitaal vastgelegd. Het geheel kwam mij nogal vergezocht, overdreven en beangstigend over. Maar toch wel passend bij zo'n regime.
De aflevering riep weer herinneringen bij mij op. Eind jaren 70 kwam ik in aanraking met een beveiligingssysteem dat gebaseerd was op draadloze detectie. Toen al fantaseerden wij, IT'ers, over allerlei mogelijkheden van die technologie. Tot de meeste benauwende toe : big brother is watching you! Wie had kunnen denken dat het inderdaad die kant op zou gaan. In China duldt de overheid geen kritische burgers. Dus wil men de burgerij in zijn greep houden door middel van moderne technologie en de aanleg van enorme databases met allerlei gegevens over de burger. In onze cultuur doet de overheid dat anders. Men negeert de burger en gaat gewoon zijn eigen gang.
Een ander interessant onderdeel vormde de industrie. Die gaat steeds meer van sec kopiëren en produceren over op zelf creëren. Dat zou best kunnen kloppen, want de Chinese producten worden alsmaar beter.

Drap in het koelsysteem

Omwille van gezondheidsredenen was ik van werkgever veranderd. Ik kwam weer in Almere terecht en dacht : "Een mooie afstand om op de motor af te leggen!" Ik had de leasewagen ingeleverd en wij dachten nog na over het aanschaffen van een privé auto. Al snel bleek mijn nieuwe functie iets meer in te houden, dan men mij in eerste instantie verteld had. Zo moest ik soms ook met computerapparatuur (beeldschermen, printers enz.) op pad. Geloof me, dat is op een motorfiets niet zo handig te doen. Dus besloten wij alsnog een auto aan te schaffen.
Bij een servicegarage zag ik een fraai ogende, groene Renault Nevada staan. Ik kende de auto als leasewagen van een collega. Hij was zeer tevreden over de ruime ouwe lullen bak, die ten tijde van de Williams Renault F1 successen in productie kwam. We maakten een proefrit en de koop werd met wat extra's gesloten.
In de eerste week viel mij op, dat de temperatuurmeter nogal hoog opliep. Maar ik ging er vanuit dat het voor die Franse heethoofden wagen normaal was. Dat werd mij door een Renault dealer niet veel later bevestigd (waarschijnlijk om snel van mij af te zijn). In de zomermaanden liep de meter dusdanig op, dat ik zelfs onderweg uit voorzorg maar even stopte. Nadat de boel wat afgekoeld was, vervolgde ik mijn weg. Zelf kon ik niets vinden, wat het euvel zou kunnen verklaren. Een reis richting een camping moest ook worden onderbroken en weer een week of wat later moest ik zelfs door de Wegenwacht naar huis gebracht worden.
Pas toen pakte ik het probleem echt serieus aan. Ik deed de motorkap open en begon het koelsysteem na te kijken. Er was voldoende koelvloeistof en ik zag nergens een lekje of zo. Toen ik de motorkap wilde sluiten, viel mij opeens een paar bruine vlekken aan de binnenkant van de kap op. Ze bevonden zich ter hoogte van de radiateur. De kleur van de vlekken herinnerden mij direct aan de kleur van de binnenkant van de dop van het koelsysteem. Toen schoot het mij opeens te binnen : "Zou er soms eerder een lekkage geweest zijn? Zo ja, had men die som met zo'n 'stop leak' middel gedicht?"
Dat is net zulke rommel als die smurrie waarmee men lekke banden repareert. Als dat het geval was, dan kon het zijn dat de klep van de thermostaat vastgekoekt zat. Want zo'n stopmiddel beperkt zich niet alleen tot een gaatje in de radiateur. De koeling van de motor kan door zo'n haperende klep heel beperkt blijven.
Aan de binnenkant van de gril zag ik nog meer bruine vlekken.
Met mijn voorlopige conclusie ben ik naar de servicegarage teruggegaan. Daar deed men niet moeilijk : "Als we iets verkopen moet het goed functioneren." Na onderzoek bleek de klep inderdaad vastgekoekt te zijn. De vervanging kostte mij niets. "Garantie, meneer!", zei de receptioniste. Nadien heeft de Nevada geen koelproblemen meer gekend.

Handen uit de mouwen

Of beter : uit de zakken. Het is vrij frisjes als ik 's morgens Fenna uitlaat. 's Middags en 's avonds trouwens ook. Maar... het is droog en de zon schijnt. Alleen de wind mag wat minder van mij. Voor de rest is het wat mij betreft prima winterweer.
Afgelopen dagen heb ik tijdens de wandeling door het schone Dorpsbos hier en daar wat afval zien liggen. Ik heb het een paar dagen aangekeken en laten liggen. Het afval valt direct op, omdat de rest van de omgeving mooi schoon is. Ik stak mijn handen telkens nog dieper in mijn zakken. Vanmorgen lukte het mij niet om er weer aan voorbij te lopen. Ik had immers een plastic zak bij me. Daar zaten de laatste sneetjes brood in, die ik even eerder aan de vogels heb gegeven. Soms gebruik ik een zakje van Fenna om zwerfvuil in te doen.
Ik heb de rommel dit keer opgepakt. Het lag weliswaar wat van het bospad, maar vanwege de bladloze struiken goed zichtbaar. Toen ik weer op het rechte pad terugkeerde, kwam er net een meneer met een hondje aan. Ik bedoel andersom, want de teckel trok hem voort. Dat schijnt een trekje van dat ras te zijn, want ik zie hier meer teckels die oude mensen voortslepen.
Meneer vond het bijzonder dat ik het zwerfvuil opruimde. Hij had het ook al een tijdje daar zien liggen, zei hij. Ik reageerde met : "Ach, ik kom straks toch langs die container bij het fietspad, dus het gaat in één ruk door." Meneer vond het toch bijzonder. Ik weet dat meneer dezelfde route loopt als ik. Toch heeft hij het afval net als ik ook laten liggen. Het zal wel door die teckel komen. Die vond het vast niet goed, dat meneer van het rechte pad af zou gaan. In het bos heeft een flinke kaalslag plaatsgevonden. Vanwege een bepaalde boomziekte, is mij verteld. Sommigen vinden het zonde. Maar ach, we kunnen nu door de bomen het bos weer zien.

Van alle markten thuis

Vanmorgen heb ik via dit blog een Rus de weg naar de bunker in Leiderdorp uitgelegd. Hij heeft hem inmiddels bezocht en was erg dankbaar en enthousiast. Da's tenminste weer iets leuks. Even wat anders.
Ik heb het al vaker gezegd : ik moet tegenwoordig overal wat verstand van hebben, anders word ik bedonderd. Het is tegenwoordig helaas niet anders. Ooit zei een garagehouder tegen mij naar aanleiding van een afspraak voor wat onderhoud : "Dat is een dure grap." Meneer wist niet dat ik een soortgelijke klus al een aantal keren eerder zelf gedaan had bij onze vorige auto's. Dus ik zei droogjes : "Het is nog geen uurtje werk, maar ik heb dit keer geen zin om het zelf te doen." Aan zijn gezichtsuitdrukking zag ik dat hij dacht : "Shit, meneer heeft er verstand van!" En dus kwam de rekening overeen met mijn verwachting. Het materiaal ging toen meestal over de kop en het uurtarief was toen rond de 35 gulden.
Vorige week beklaagde iemand zich over de hoge rekening van een garage voor een kleine beurt (nieuwe olie en filter en wat controlepunten) en een apk : 560 euro! Na twee keer telefonisch klagen ging er uiteindelijk 150 euro af. Na het eerste gesprek 100 en na het tweede 50 euro. Nou, dan weet ik weer genoeg van zo'n garagebedrijf. De klant was in dit geval een leek. Dat kan, maar er is toch zeker het internet? Daar kan je veel kostenprognoses vinden per automerk. Ik zoek zelf de onderdelen op en soms koop ik ze ook zelf. Samen met het uurtarief van de garage (sommige hanteren 75 euro of meer!), maak ik een schatting van de kosten.
Er zijn garagebedrijven die het uurtarief verhogen als ik met zelf gekochte onderdelen kom. Ergens is dat logisch, want normaliter verdienen ook zij aan die onderdelen. We hebben al langere tijd auto's in het bezit gehad en onderhoud laten plegen. Ik heb zodoende een aardig beeld van de kosten gekregen. Ik vraag vooraf een offerte aan. Men mag alleen afwijken van de opdracht als ik daar toestemming voor gegeven heb.
Als een grote beurt gecombineerd wordt met een apk, dan kost de apk meestal aanzienlijk minder. Soms is ie zelfs gratis, omdat in feite bij een grote beurt dezelfde punten gecontroleerd worden als bij een keuring voor de apk. Voor een kleine beurt met apk betaal ik voor deze bus iets meer dan 120 euro. Dan koop ik niet zelf de olie en/of filter. Een oliewissel (inclusief nieuw filter) met apk kost rond de 100 euro. Enkel een olie en oliefilter wisselen zou ik ook zelf kunnen doen. Net als het vervangen van de gloeibougies en het luchtfilter. Zo zijn er meer onderhoudskwesties die ik zelf kan doen. Als ik er zin in heb. Haha!

Elk uur scheelt mij dan weer zo'n 55 á 60 euro aan kosten. En ja, ik breng de afgewerkte olie en ander afval keurig naar het afvalstation. Gratis. Als ik op de fiets ga.
Soms ga ik na een klus bij een garage langs. Een keer met de vraag : "Hij heeft een beurt gekregen, maar de ontsteking staat volgens mij niet goed afgesteld. Kan die even gecontroleerd worden?"
De monteur deed het zelfs helemaal gratis, dus dat was een fooi waard. Wat hij niet wist was, dat ik zelf de beurt had gegeven. Ik had echter nog geen stroboscooplamp om de nieuwe ontsteking op tijd te zetten. Die lamp kwam er later dus alsnog.
Elke leek zou zich vooraf wat moeten inlezen, alvorens een opdracht te geven. Het internet bevat heel veel informatie. Als je dan toch de hele dag met die smartphone bezig bent, doe dan ook eens iets zinvols. Het kan je veel geld schelen en evenveel geklaag achteraf voorkomen.

Niet alleen maar leuk

Tijdens mijn leventje ben ik ze tegengekomen : mensen die enkel leuke dingen wilden doen. Ze weigerden ronduit werk dat hen niet beviel. Ook al maakte het deel uit van hun functie / takenpakket. Zelf had ik ook dergelijke klussen. Maar ik vond dat ze erbij hoorden. Als dat werkje klaar was genoot ik des te meer van de volgende klussen.
Sonja is met een van onze zoons naar Ikea gegaan. Ze was net begonnen met het maken van kippensoep. Die taak heb ik van haar overgenomen. Zo doen wij dat. De een doet dit en de ander dat. Geen probleem. Ook huishoudelijk werk doe ik met plezier. Laatst kwam ze terug van een dagje weggeweest en wilde de wasmachine vullen. Maar de was hing al aan het droogrek. Haha! Leuk? Ik ken leukere klusjes, maar ik doe dus ook minder leuk werk.

snert, nog lekkerder!

Ik ben dus soep aan het maken. Nee, geen erwtensoep, wat gezien het weer logischer geweest zou zijn. Kippensoep dus. Leuk werk, behalve.... het draaien van de soepballetjes. Dat klusje vind ik helemaal niets. Net als vroeger het schoonmaken van de taugé of het pellen van de Hollandse garnalen. Allemaal klusjes die als een straf voor mij zijn. Maar ja, soms moet het gewoon en dan doe ik het ook. Ik ga er voor zitten, vaak zet ik dan de tv aan. Als afleiding. Ik zet ook vaak muziek op als ik thuis aan het werk ga. Dat maakt het werk voor mij leuker om te doen.
Het is me de afgelopen jaren opgevallen dat steeds meer mensen ervoor kiezen alleen de leuke dingen te doen. Zelfs in de opvoeding van kinderen. Iets doen waar je geen zin in hebt vereist een bepaalde mate van zelfdiscipline en verantwoordelijkheidsbesef. Zoiets als voor een rood licht stoppen terwijl er geen camera's of politie in de buurt is. Gewoon even je eigen inborst testen. Dat kan ook door vijf minuten met een knorrende maag in een snackbar te gaan staan en vervolgens, zonder iets gekocht te hebben, weer te vertrekken. Zelfkastijding. Haha.

weer schoon

Misschien komt die voorkeur voor enkel leuke dingen voort uit hun eigen opvoedsituatie, waarin een 'dat wil ik niet' structureel gehonoreerd werd. Ik durfde zoiets nauwelijks uit te spreken tegen mijn ouders of andere volwassenen. Ik moest als kind gewoon doen wat er gezegd werd. Zoals huishoudelijke karweitjes. Ik heb daarom niet veel moeite met het doen van minder leuk werk. Dat hoort erbij. Net als dat niet altijd de zon schijnt. Al vind ik wel, dat soep ook zonder die gehaktballetjes best wel lekker is. Volgens mij veel lekkerder dan met balletjes. Of tast het draaien van die vleesballetjes, net als het schoonmaken van taugé en/of pellen van garnalen, mijn smaakpapillen aan?

Cowboys en indianen

many moons ago...

Ach ja, het gaat alsmaar door. Het kinderachtig gezeur van overgevoelige kniesoren houdt niet op. Nee, cowboy en indiaantje spelen mag niet meer. Dat is zo'n racistisch spelletje. Nou, mijn broer en ik speelden het maar al te graag.
Uit het kippenhok van opa en oma haalden we eerst veren. Daarna werd een stuk golfkarton opgezocht om een hoofdband van te maken. In al die openingen van dat karton staken we de kippenveren. Gewapend met een pijl en boog, een tomahawk en een mes (wees gerust, allemaal van hout en de pijl en boog louter voor sier), gingen we dan de straat op. Daar werden we opgewacht door een meute cowboys. Ja, wij waren altijd in de minderheid. In de geest van jij bent de indianen en wij zijn de cowboys. Wij met een mes en zij met geweren en pistolen. Toch vrij realistisch leek ons.
Het leuke was, dat wij indianen meestal wonnen! Haha! Ja, wij waren veel slimmer dan die domme cowboys met hun geweren en klapperpistolen. Er waren er wel die ons wisten te vinden in het struikgewas van het plantsoen om de hoek. Maar dat waren katten uit de buurt, die op de geur van de kippenveren afkwamen. Haha! We wonnen dus geregeld. Dat was niet geheel conform de geschiedenis van het Wilde Westen, helaas.
Zelf ben ik nooit een fan geweest van westerns. Ik had als kind al een uitgesproken hekel aan acteurs als John Wayne en Roy Rogers en het neerzetten van de indianen als geboren slechteriken. Maar zo gaat het in de westerse cultuur; 'wij zijn beter dan hullie'. Desnoods maakt men ze zwart om het gelijk aan hun kant te krijgen.

heb hem maar weer opgegraven...

Geen cowboys en indianen meer, want dat is racistisch. Het is wel toegestaan om niet-Nederlanders smerig werk te laten doen tegen een laag loon. Dat is niet racistisch en ook geen slavernij. Met een elftal met alleen blanke spelers tegen een elftal met zwarte spelers voetballen mag nog wel. Maar voor hoe lang nog? Of moeten de zwarten dan winnen? Dat donkere minderheden meerderheden terroriseren is geen racisme, want de blanken vormen immers de meerderheid. Het zal allemaal wel. Nog even en iedereen die niet blank is moet zich wit schminken om racisme te voorkomen. Bruin of zwart zijn doe je maar in je eigen huis. Of heb ik nu slapende D66- en ander linkse honden wakker gemaakt?

Ver van huis

Zittend in een wachtkamer liet ik mijn ogen dwalen over een grote wereldkaart, die tegenover mij aan de muur hing. Natuurlijk zocht ik mij bekende plekken op die kaart. Plekken waar ik geweest ben. Dat zijn er niet zoveel (er staan geen scholen op), dus was ik wat die insteek betrof snel uitgekeken. Ik ging over op de geschiedenis van mijn oma en opa en mijn ouders en kwam zodoende in die wachtkamer in Indonesië terecht.
Onwillekeurig zocht ik het voormalige Ceylon op. Op de kaart vermeld als Sri Lanka. Onwillekeurig? Toch niet. Mijn vader is naar dat eiland overgebracht toen de Jappen Nederlands Indië aanvielen. Pas nu realiseerde ik me hoe ver Sri Lanka van Indonesië ligt. En dat India vlakbij Sri Lanka ligt. Ach ja, dat stukje geografie was ik helemaal kwijt.
Maar wat een afstanden zeg! De meeste door mijn vader afgelegd in zeemijlen. Dat betekent ongeveer 6.000 zeemijl of ruim 10.000 kilometer (volgens mijn rekenapparaat, made in China). En dan ook nog te bedenken, dat mijn vader vanuit Colombo (Sri Lanka) met zo'n oude onderzeeboot naar de Zuid Chinese Zee voer om daar moderne vijandelijke schepen naar de bodem van die zee te jagen. Dat is toch al gauw een afstand van 3.500 kilometer. Daar in die zee heeft mijn vader veel tijd door gebracht tijdens de oorlogsjaren.
Daar, op die grote afstand van het onderzeebootmoederschip in Colombo, moest de bemanning van Hr.Ms O19 de boot verlaten, omdat die gestrand was op het Ladd Reef. Gelukkig werd iedereen gered door een Amerikaanse onderzeeboot. Daarna was het nog ruim 4.500 km varen op die Amerikaanse onderzeeboot (USS Cod) richting Perth (Australië). Ik snap best wel waarom pa liever thuis was. Men noemde hem desondanks gekscherend 'de mol'. Zoveel kilometers als hij toen in zijn jonge leven gemaakt heeft. Het is bijna onvoorstelbaar.

Met een koude neus

De bus heeft ruim twee weken stilgestaan. Met de laatste tijd de neus in de koude wind. Ik was benieuwd of ie gemakkelijk zou starten. Ik was van plan om een retour Elburg te doen. Nadat ik de sleutel van het contact een slag had gedraaid, begon het voorgloeien. Dat duurt bij deze bus relatief lang. Ik krijg telkens beelden van een kop koffie, als ik op het doven van dat controlelampje zit te wachten. Zodra het lampje uitging, startte ik de 2,5 diesel. Wat denk je? Na amper anderhalve omwenteling sloeg het blok aan : Vroem! Niet gek voor een koude, winterse start.
Ik ben rustig het dorp uitgereden, zodat het blok alle tijd kreeg de olie rond te pompen en warm te worden.
Er stond een flinke bries uit het oosten. Ik reed met de wind in de flank richting Elburg. De afstand is zo'n 15 kilometer over een vrij stille binnenweg, waar maximaal 80 km/uur is toegestaan. Daar heb ik me aan gehouden, want zo'n diesel en de hoge zit nodigen niet bepaald uit tot racen. Met deze bus word ik geregeld ingehaald. De oude diesel is niet zo vlot tijdens het optrekken in de eerste en tweede versnelling. Vooral in die fase willen andere automobilisten mij graag voorbij.
In Elburg ben ik via een rotonde gekeerd, dus het blok bleef draaien. In totaal ruim 30 km gereden, genoeg om het blok flink op te stoken. Weer thuis heb ik de bus aan de andere kant van de straat geparkeerd. Hij staat nu in de zon met de kont in de koude, schrale wind en de neus volop in de zon. De komende week worden nog lagere temperaturen voorspeld, vandaar de verandering.
Omdat ik de gloeibougies nog steeds niet vervangen heb, heb ik nog maar eens met een pipet vol zeer dunne (naaimachine) olie de aansluiting op het blok gedruppeld.

De EU wil nog meer geld

Zelf zou ik graag wat meer terug willen zien van dat geld. Maar ja, wie ben ik? Ik schrok wel even van mevrouw Merkel. Wat een venijnige toespraak. Maar ach, ze is een Duitse. Als Duitsers hun mond opentrekken, berg je dan maar. Ik heb me laten vertellen dat relatief veel Duitsers verdrinken, omdat ze enorme hoeveelheden water naar binnen krijgen als ze Hilfe! roepen. Vanwege die grote mond worden Duitsers op hun buik begraven; scheelt veel grond. Nogmaals, ik heb het van horen zeggen. Van inwoners van Katwijk aan Zee (foto's) ten tijde van mijn vakantiewerk aldaar.
Ik heb een aantal keren in Duitsland gewerkt. Men had nogal wat moeite met mij. Of beter, mijn kleurtje in combinatie met mijn functie : dass kann doch nicht so sein?! Er werd mij zoals gewoonlijk niets gevraagd, anders had ik het antwoord wel klaar : Buiten kantoortijden ben ik weer blank hoor. Men is er ook niet gewend om 's morgens eerst koffie te zitten drinken alvorens aan de slag te gaan. Op mijn vraag : "Bitte, wo gibt es Kaffee?" kreeg ik louter boze blikken als antwoord.
Inmiddels zijn veel cruciale posten binnen de EU bezet door Duitsers. Ja, ja, je moet wel bij de les blijven en niet zoals in de jaren 30 zitten slapen of denken dat het allemaal wel zal meevallen. In mijn optiek lijkt het alsof Duitsland aan das Vierte Reich werkt. Let maar eens op Merkels mimiek zodra ze het woord Europa uitspreekt. Het lijkt alsof ze bijna klaarkomt. Gek mens. En gevaarlijk ook. Maar ja, dat is vaak zo met gekken. Een groot Europa lijkt me ook gekkenwerk. Daarvoor zijn we veel te verschillend en gaat het allemaal veel te geforceerd. Maar ja, je weet inmiddels hoe Duitsers kunnen reageren. Merkel c.s. zijn niet zomaar zo fel tegen de Russen. Het Rode Leger heeft immers het Derde Rijk van haar voorgangers vernietigd.
Rutte zei een keer : "Geen cent meer naar de EU!". Maar van Rutte verwacht ik niet veel. Die 'man' heeft geen principes en is nooit één belofte nagekomen. Daar heeft men binnen de EU een heel goede aan. Als Rutte niet inbindt moeten we voor straf nog meer betalen.

Een steuntje op het dashboard

Vanmiddag heb ik een klein klusje (dubbelop) geklaard. Ik heb een telefoonhoudertje op het dashboard van een auto gemonteerd. Daarvoor moest ik wel eerst een deel van het dashboard demonteren. Het was het deel waar o.a. de boordradio zich in bevindt. Dat muziekapparaat kon ik echter zo uit het dashboard trekken. Ik heb daarna de bedrading losgemaakt en ook de antennekabel. Vervolgens zag ik drie schroeven zitten. Ik kende de auto niet, dus schroeven maar. De kans was klein dat de voorwielen er vanaf zouden vallen, toch? Haha!
Toen ik de drie schroeven had losgedraaid, kon ik inderdaad dat stukje dashboard verwijderen. In de ruimte erachter zag ik een bosje zwart draad liggen met aan het ene eind een stekkertje en aan het andere een microfoontje. Oeps? Russen in de buurt?! Haha! Zo te zien was het van een telefoon geweest of een handsfree set uit de vorige eeuw.
Dus die wirwar aan draden heb ik maar verwijderd. Ik moest eerst een montagesteun monteren. Dat was een kwestie van aan de onderkant in het ventilatierooster steken en aan de bovenkant een metalen lipje om de rand van het stuk dashboard vouwen. Klaar! Vervolgens heb ik de boel weer in elkaar gezet en vastgeschroefd. De kabels met stekkers weer in de radio gestoken en toen de hele mikmak weer op z'n plaats geschoven.
Tot slot heb ik de telefoonhouder op de montagesteun geschroefd. Op zich een mooie oplossing zonder gaten te hoeven maken in de bekleding van het dashboard. Mevrouw is er blij mee. Ze gebruikt haar telefoon in de auto als routeplanner. Vandaar.

Nederland inconsequent

Onze waarnemend minister van Buitenlandse Zaken, mevrouw Kaag (D66), droeg tijdens haar bezoek aan Iran een hoofddoek. Tot grote ontsteltenis van gevluchte Iraniërs. En Nederlanders. Die doek moest ze dragen, anders kwam ze het land niet in, zo probeerde ze de kritiek te weerleggen. Kaag maakte dus zonder gezeur de knieval, 'want', zo zei ze 'ik moet me nu eenmaal aanpassen aan de normen en waarden van het land dat ik bezoek'. Laat ik eerlijk zijn : Kaag was daar op bezoek en daar gelden nu eenmaal andere regels dan hier. Wat dat betreft gedroeg zij zich voorbeeldig. Aan de andere kant moet ik ook toegeven, dat ze als vrouw niet onderdrukt werd door haar gastheren. Dus Iran paste zich ook wat aan.
Wat ik echter niet begrijp is dat D66 c.s. in eigen land de visie omtrent normen en waarden geheel loslaat. Dan is het eerder andersom : ons land moet zich aanpassen aan bezoek van vreemden. Ik vind dat erg inconsequent en uitnodigend in negatieve zin voor bezoekers. Kaag c.s. zetten met hun inconsequente (of is het laffe?) houding onze cultuur op de tocht.
Inconsequent vind ik ook de manier waarop ons land met genocides omgaat. Onlangs is die van de Turken ten opzichte van de Armeniërs door de Tweede Kamer bestempeld als genocide. Over ons aandeel in de genocide in Srebrenica spreekt ons landje liever niet. Ook toen was sprake van een laffe daad.

Overal misbruik

In het algemeen is bekend, dat waar kinderen zijn zich ook pedofielen ophouden. Er is als het ware een explosie aan berichten over misbruik de laatste tijd. Van overheidsdienaars tot complete organisaties. Laatst, toen bekend werd dat een bepaalde hulporganisatie zich misdragen had, kwam opeens een aantal andere hulporganisaties met soortgelijke bekentenissen. Ik krijg de indruk dat zij betrokken slachtoffers een stap voor wilden zijn. Je gaat me toch niet vertellen dat al die andere organisatie op diezelfde dag 'opeens' meldingen kregen van misbruik? Welnee, het was al bekend, misschien al decennia, maar omdat het nu naar voren komt toch maar even vlug tussen de andere berichten een eigen bericht vrijgeven. De regie in eigen hand proberen te houden, om als het even kan zaken in de doofpot te houden. Bah!
Ik ben toch al gestopt met het steunen van alle organisaties die beweren voor een goed doel bezig te zijn. Van kankerbestrijding tot hulp aan oorlogsslachtoffers. De enige die ik vertrouw zijn veel familieleden, goede kennissen en vrienden. En Tom, Fenna en mezelf. Zodra er een organisatie om de hoek komt kijken, weet ik inmiddels genoeg : dan is er per definitie sprake van misbruik, in welke vorm dan ook. En dan zijn er nog bepaalde onderdelen van de overheid, waar crimineel gedrag schering en inslag is.
Onze regering heeft nu ook een oproep gedaan om misbruik te melden. Huh? Krijg ik soms belastinggeld terug?

Het is/was je eigen keus

Het OM gaat geen rechtszaak beginnen tegen de tabaksindustrie. Dat was te verwachten. Roken is slecht voor de gezondheid, dat behoort inmiddels iedereen te weten. Het staat ook met grote letters op de verpakking vermeld. Maar ja, we leven in een tijd waarin velen weglopen voor hun eigen verantwoordelijkheid. Wijzen naar anderen is maatschappelijk de opmaat geworden.
Gistermiddag zag ik twee jochies hier achter een schuurtje stiekem roken. De oudste is 11 de jongste 9 jaar. Ik voelde me helemaal niet geroepen hen op hun gedrag te wijzen. Niet mijn probleem en ze zijn nog op ontdekkingsreis. Zelf was ik heel erg jong, toen ik een paar flinke trekken aan mijn eerste (gevonden) peuk nam. Ik was er flink ziek van. Een prima les. Dus gewoon met de kop tegen de muur, daar leren de mensen het beste van.
Iedereen maakt zijn of haar eigen keus : roken of niet, alcohol drinken of niet, (soft)drugs gebruiken of niet, gokken of niet, de hoogste prioriteit geven aan een smartphone of niet. Afgezien van deze zaken kan men aan van alles en nog wat verslaafd raken. Maar ook daar kiest men voor. Bewust of onbewust.

Lekker rustig

Vanmiddag werd Luuk weer binnengebracht. Het ventje is verkouden en dat was te merken aan zijn anders vrolijke lach als hij zijn opa weer ziet.
Na het eten had ik Luuk op schoot. Of beter : in mijn armen. Ik volgde een stukje op de tv. En Luuk? De kleine man viel in een mum van tijd in slaap. Zo vredig als dat kereltje in mijn armen tegen mijn borst aan lag te slapen, was een bijzondere ervaring voor deze opa. Opa was weer zo'n 40 jaar terug in de tijd. Bijzonder, maar ook weer niet. Ik heb geregeld gehoord dat mensen zich ontspannen of zelfs rustig voelden als ze bij mij in de buurt zijn of mij door de telefoon spraken. In een paar gevallen heb ik hen gevraagd waarom ze dat zo ervaren. Alle keren kreeg ik hetzelfde antwoord : "Omdat je zoveel rust uitstraalt." Het is een heel ander geluid dan de keren dat ik te horen kreeg dat ik een peper in mijn kont moest hebben. Haha! Die opmerking pareerde ik steevast met een paar wedervragen : Zijn we uit de planning gelopen? Hebben we een budgetoverschrijding? Zijn er ontevreden medewerkers en/of opdrachtgevers? Of heb je zelf soms haast?
Alles op z'n tijd. Er is al stress genoeg in de wereld. Bezint eer gij begint. Wie zichzelf beheerst, beheerst het allemaal. Misschien klinkt het allemaal wat zweverig. Maar dat kan komen omdat je nog niet zover bent.

Soms zit het tegen

Vanmorgen ben ik op de fiets gesprongen richting de loods. Daar aangekomen was het stil. Ik ben na aankomst weer eens een oude cv ketel gaan slopen. Het betrof een zogenaamde combiketel met een warmwaterspiraal. In het begin vlotte het demonteren flink. Maar daarna werd ik een aantal keren onderbroken door bezoek van leveranciers. Meestal hebben de bezorgers haast, maar dit keer was er ook een leuke onderbreking. De joviale chauffeur vroeg mij lachend : "Je hebt toch zeker wel een bakkie koffie voor mij?" Ik antwoordde met : "Natuurlijk!" want ik was zelf ook wel toe aan een bakkie. Het was inmiddels bijna elf uur. Terwijl hij de goederen uitlaadde, zette ik de koffie.
De chauffeur was niet zozeer aan tijd gebonden. Hij was vanmorgen om 7 uur gaan rijden en dit was zijn eerste pauze.

bijna klaar

We hebben wat over het weer gesproken (hij begon erover, niet ik). Hij vertelde, dat er een vorstperiode verwacht werd. Ik heb daar geen last van, want ik hoef niet meer te werken. Ik vroeg hem of het alsmaar lastiger werd om met een vrachtwagen ergens te kunnen bezorgen. Hij vertelde over de ongemakken in met name grote steden en dat veel gemeenten bij de aanleg of aanpassing van wegen geen rekening houden met de vrachtwagen als voertuig. Hij verwacht dat binnenkort de vrachtwagen buiten de bebouwde kom zal moeten gaan laden en/of lossen. Na de koffie vertrok hij weer en hervatte ik de demontage. Na de hervatting zat het werk wat tegen. Dit keer kreeg ik een aantal koppeling met geen mogelijkheid los. Dat is vaak het geval indien er twee verschillende soorten metaal met elkaar verbonden zijn. Zoals een messing koppeling op een gietijzeren draad geschroefd. In sommige gevallen brengt de ijzerzaag of slijptol een oplossing. Maar niet altijd. Zoals dit keer. Sommige plekken zijn nauwelijks bereikbaar. Toen het 12 uur was, besloot ik aan mijn geklooi een eind te maken en de boel maar op te ruimen. De ketel was niet helemaal gedemonteerd. De aluminium warmtewisselaar moet er nog uit, maar dan is de klus geklaard. Volgende keer weer een ochtend.

Tieners tegen vuurwapens

Na weer een schietpartij op een school is een groot aantal tieners in opstand gekomen tegen het bezit van vuurwapens. Ik denk dat de jongere generatie daar wel iets tegen zou kunnen ondernemen. Zowel onder de Democraten als de Republikeinen bevinden zich veel voorstanders van vuurwapens.
Stel dat elke Amerikaan zijn vuurwapens zou inleveren, dan blijven alleen de criminelen in het bezit van vuurwapens. Dus dat lijkt mij geen optie.
Natuurlijk worden tijdens zo'n demonstratie ook spelletjes gespeeld. Zo werden beelden getoond van demonstrerende tieners, waarop ze zelf ook met vuurwapens bezig zijn. Vuurwapens van ouders, die ook klagen. Ook zijn tieners die voor de camera's verschenen vooraf ingefluisterd wat ze moesten zeggen. Kortom, een complex geheel.
Ik blijf erbij, dat men veel meer zou moeten doen tegen de agressie in het algemeen en de geestelijke verzorging in het bijzonder. Ik bedoel : welke idioot grijpt er nou naar een vuurwapen? Of een mes of een honkbalknuppel?
Wie op bepaalde fora of sociale media reacties vanuit dat land leest, schrikt zich een ongeluk. Wat een agressie! En waarom? Als ik openlijk stel dat ik fan ben van een bepaalde artiest, zijn er reacties van Amerikanen die vinden dat ik vermoord moet worden. Gelukkig is de reikwijdte van zo'n vuurwapen beperkt.
Meneer Trump wil de scholen gaan bewapenen. Een logische oplossing wat dat land betreft. Echter, ik weet niet in hoeverre docenten zich zullen realiseren, dat ze straks een hoofddoel vormen voor een schutter : eerst de docenten uitschakelen.

Worden wij de nieuwe Natives?

Gaat Europa straks hetzelfde ondergaan wat de westerse cultuur in het verre verleden zelf andere culturen heeft aangedaan? Ik doel op de ontdekkingen en veroveringen van nieuwe werelden en het koloniale tijdperk. Krijgen we straks net als de Amerika's te maken met een toestroom van bewoners van andere continenten? En hoe gaan wij met hen om en zij met ons?
Het kan zijn dat wij als Europeanen straks net als de Noord Amerikaanse indianen in reservaten terechtkomen. Daar mogen we dan nog op onze eigen manier Sinterklaas vieren, ons in badkleding hullen en mensen met andere geaardheid tolereren. Maar misschien worden wij straks geknecht als moderne slaven. Ik bedoel onze cultuur is toch ook heel anders dan die van het Afrikaans continent? Misschien worden we op ons beurt weggevaagd. Een koekje van eigen deeg. En komen er nieuwe helden, die in onze ogen misdadigers zijn. De verandering is al begonnen.
Onze westerse cultuur is gekomen, maar zal ook een keer verdwijnen. Voor alles is immers een tijd.

Gehoortest -3-

Na de boel te hebben laten bezinken, hebben we vanmorgen de uitgebrachte offerte doorgenomen. Onze conclusie was dat de aanschaf van twee gehoorapparaten een te dure grap zou worden. Zelfs na het schrappen van bepaalde opties. De offerte maakt melding van een 'vermoedelijke vergoeding uit de basisverzekering'. Er was hierover geen contact opgenomen met mijn zorgverzekeraar. Ik heb daar speciaal naar gevraagd bij de opticien.
Al pratend over de offerte en de gang van zaken in het algemeen, was het proces wat vreemd. Het betrof een test om kennis te maken met de nieuwste apparatuur, maar het eindigde met een offerte en.... (blijkbaar) het bestellen van de apparaten. De offerte was niet ondertekend. Tijdens dat soort sessies gaat er veel aan mij voorbij. Na de gehoortest was mijn emmertje al weer vol. Wat daarna besproken werd heb ik op papier laten zetten, vanuit de gedacht thuis het geheel eens rustig door te nemen.
Volgens Sonja zouden de apparaten direct besteld worden en tijdens een volgende afspraak geplaatst worden. Vreemd, want we hebben nog niets ondertekend en/of laten aanpassen.
Ik heb een berichtje gestuurd met de mededeling dat ik afzie van de aanschaf van de beide apparaten, vanwege de hoge kosten.
Het eerste paar toestellen dat ik ruim 8 jaar geleden kocht, kostte mij toen nog geen 200 euro inclusief verrekening van mijn eigen bijdrage. Alles werd door de opticien geregeld. Nu komt daar 1.000 euro bij! Komt bij dat ik zelf alles financieel moet afhandelen met zowel de opticien als de zorgverzekeraar. Ook daar heb ik geen trek in. Dan zijn de nare verrassingen enkel voor mij.

Er is nogal wat loos

Vanmorgen zei ik het nog : "Wat is de wereld toch veranderd!" Dat had ik zo'n 50 jaar geleden echt niet verwacht. De sfeer was toen heel anders. Als ik zie hoeveel VVD'ers en PvdA'ers zich schuldig gemaakt hebben aan onwettige praktijken, schrik ik me wezenloos. Dat zijn dus onze 'volksvertegenwoordigers' voor wie geld en de ego belangrijker zijn geworden dan integriteit. Afgezien daarvan zijn veel politici onbetrouwbaar gebleken en is het synoniem volksvertegenwoordiger nauwelijks nog van toepassing. Erger, sommigen keren zich tegen ons. Politici die mensen /kiezers 'dom' vinden of beweren dat ze 'nergens verstand van hebben'. Zie daar onze huidige overheid.
Het is de tijd geworden van respectloos, draadloos, zinloos, meedogenloos, harteloos, schaamteloos, goddeloos, fatsoensloos, werkloos, dakloos, hulpeloos, slapeloos, mateloos, disciplineloos en dus grenzeloos en roemloos. En met de mensen is ook iets loos, want de meesten pikken dat alles zonder enig verzet. Of zijn ze sprakeloos en moedeloos? Ik herinner me nog de tijd waarin enkel bekend was, dat er (laatst) een meisje loos was. Maar dat was nog in de tijd dat alles veel beter was. Nou ja, bijna alles. Want het is natuurlijk een meisje dat wou gaan varen en niet een meisje die wou gaan varen. Maar ach, vroeger hoefde niet iedereen hoger onderwijs te volgen, want we hadden toen nog vaklui nodig. Mensen met gouden handjes.

Why me?

Soms vraag ik me het af. Ondanks dat ik weet dat zo'n vraag zinloos is : Waarom ik? Ik ben niet de enige. Een liedje maakt het allemaal wat vrolijker. Tenminste, wat de muziek betreft :

Toch doen en dan klagen

Nee, het gaat niet over roker of een verkeersovertreder, maar over een andere hondenbezitter. Fenna kon heel lang met bijna elke hond overweg. Daar kwam na de verhuizing verandering in, toen ze een paar keer aangevallen werd door bijtgrage hondjes. Die hingen bij de vrolijke dame opeens aan de strot.  Ze is ook een keer opgejaagd door twee herdershonden. Het gevolg is dat ze veel minder op heeft met andere honden. Ze houdt ze liever op afstand. Even snuffelen is oké, maar daarna moeten ze opzouten. Ze claimt dan haar ruimte. De meeste honden begrijpen haar Fries en houden daarna afstand. Sommigen blijven opdringerig en krijgen dan weer een uitbrander van Fenna.
Veel hondenbezitters begrijpen Fenna's gedrag. Zij beperken zich tot een terechtwijzing van hun eigen hond met : "Ja joh, dat wil ze niet." Uitzonderingen (vaak mensen met hele lange lijnen / riemen) roepen dat Fenna vals of agressief is.
Als we met haar tennisbal bezig zijn, duldt ze geen andere honden in haar nabijheid. Ze is duidelijk beschermend ten opzichte van haar tennisbal. Die bal is van haar. Vanmiddag was het weer zover. Een jonge vrouw kwam met een kleine reu aanlopen, terwijl Fenna en ik met de tennisbal bezig waren. Ik zag dat de reu naar Fenna liep, die net de bal opgepikt had. Ik groette de vrouw en zei dat de combinatie bal en andere hond voor Fenna geen goede is. "Ach, we zien wel", zei ze laconiek. Het ging goed, totdat de reu naar de bal liep. Toen dook Fenna grommend met opgetrokken lip bovenop hem. Er ontstond een schermutseling, waarbij de reu zich niet zomaar door de Friese teef liet wegjagen. Fenna noch de reu zetten door, dus er werd geen hond bij de strot genomen. De vrouw schrok en veranderde gelijk van toon. Ze mopperde iets terwijl ze mij kwaad aankeek, pakte haar hondje op en liep door.
Voor ons was het gelijk einde balspel, want Fenna zat op een heel andere frequentie.

Gehoortest -2-

Het tweede deel van mijn gehoortest verliep soepeltjes. Logisch, want ik hoorde niet veel. Haha! Vooral mijn linker oor is wat dat betreft ook met pensioen. Naast de piepjes en ander geluiden moest ik dit keer woordjes nazeggen. Nou, ik wist gelijk waartoe dat zou leiden. Van sommige woorden maak ik iets heel anders, vaak tot grote hilariteit van mijn kamergenoten. Gelukkig beschik ik zelf ook over een grote dosis humor en zelfspot. Vandaar dat ik op die warrige momenten zelf ook volop geniet.
Losse woorden zijn heel anders dan woorden in zinsverband. In het laatste geval kan ik datgene wat ik meen te horen nog geregeld corrigeren. Niet altijd, wat ook vaak tot enige verwarring of een lachbui leidt. Dat is met losse woorden heel anders.
Om me goed te concentreren had ik de ogen gesloten. Dus ik zag geen lachende gezichten. Een woordje als meeuw kreeg ik als eeuw binnen. Het is een groot verschil of er een meeuw op mijn kop gescheten heeft of dat het een eeuw was. Hoe dan ook, ik slaagde voor de test voor slecht horenden. Hoera of eh...?
Het is de bedoeling dat mijn gehoor met twee moderne apparaten weer op peil komt. Het vreemde is, is dat een bepaalde categorie apparaten wel vergoed wordt en een andere helemaal niet. Zelfs niet als ik het verschil zelf bij wil leggen. Stomme verzekering!
Ik heb begrepen, dat die apparaten weliswaar mijn gehoor zullen verbeteren, maar het luisteren niet zal beïnvloeden. Vooral dat laatste vind ik héél erg plezierig.

Zwerfvuil

zinloos gedoe zo'n ton met tekst

Zodra we via de bekende uitvalsweg Lelystad binnenrijden valt mij de hoeveelheid zwerfvuil in de bermen op. Heel herkenbaar van de plaatselijke Mac en KFC. Vaak is een locatie waar snelheid verminderd wordt erg aantrekkelijk, om vlug afval uit de auto te gooien. Ik blijf de hoeveelheid zwerfvuil in die stad erg opvallend vinden, maar misschien komt het omdat ik uit een relatief veel schonere omgeving kom.

ja,ja,

Ik zag een stukje over zwerfvuil op de tv. Opvallend is dat men in dit land veel zit te bakkeleien over wat dat vuil eigenlijk is, hoe men de hoeveelheid zou moeten meten en hoe het probleem met name financieel aangepakt zou moeten worden. Er zijn al diverse instanties opgericht, compleet met besturen, directies, managers enzovoort maar zonder zwerfvuilopruimers natuurlijk. Het effect van die aanpak is nihil. Als het om ons milieu gaat is het net als met onze gezondheid : dan komt het verdienmodel weer naar voren. Men zou ook gewoon dat zwerfvuil kunnen opruimen in plaats van achter een bureau te gaan zitten geld schrapen en ouwe hoeren.
Zelf heb ik zo'n 7 jaar heel veel zwerfvuil opgeruimd. Het gros betrof verpakkingsmaterialen, zoals plastic, flesjes, bekertjes, kartonnetjes en blik. Een heffing van statiegeld zou een deel van de problematiek kunnen oplossen. Het vreemde is dat leveranciers en producenten dan gaan piepen vanwege de hogere kosten. Terwijl in alle andere gevallen kosten gewoonweg doorberekend worden aan de consumenten. Dus ik vind dat gepiep gezeur.

opruimen die rommel

Een andere, veel belangrijker aspect, is de opvoeding / voorlichting. Maar zelfs het probleem bij de bron aanpakken stuit op bezwaren van de quasi deskundigen. Ik heb diverse pogingen gedaan om de lokale schooljeugd in te zetten bij het opruimen van zwerfvuil ronde de school. Ik heb daar nooit enige reactie op laat staan medewerking van gekregen. Terwijl zij in mijn situatie verantwoordelijk waren voor zo'n 70 á 80% van het zwerfvuil. Maar ja, op dat schoolplein lag ook vaak afval, dat nota bene onder toezicht van twee leraressen daar gewoon neergegooid werd. Ik was een roepende in de woestijn. Pas nadat ik verhuisd was, had men blijkbaar in de gaten hoe het gesteld was met de vervuiling. Mij werd zelfs gevraagd of ik een keer in de week terug wilde komen naar Lelystad Haven om daar zwerfvuil op te ruimen met schoolkinderen. Maar ja, toen was het kalf al verdronken.
Het lukte me wel bij een andere school. Een bedoeld voor opleiding in de..... groensector. Ja,ja, die jongelui met groene vingers maakten er ook een bende van. Net als bepaalde winkeliers, die het vertikken de omgeving van hun zaak schoon te houden. Antireclame voor de winkel en de lokale overheid schijnt het allemaal goed te vinden. Vervuilde omgevingen geven een onveilig gevoel en werken verdere verpaupering in de hand, vind ik.
Invoering van statiegeld, een verandering van mentaliteit en een adequate aanpak (geen stichtingen en meer van die geldverslindende instanties) ondersteund door de gemeente / wijkbeheer lijkt mij een goede oplossing. Als men dan toch geld wil uitgeven, geef de vrijwilligers dan een goede uitrusting en een vergoeding.

Dat heb ik verdrongen

Zo'n antwoord geef ik soms als ik niet het antwoord op een bepaalde vraag weet. Het gaat dan om nare herinneringen. De nare gebeurtenis herinner ik me wel, maar de details ervan niet. Gek, want ik ben nogal van de details. Misschien komt het ook doordat ik de neiging heb naar oorzaken te zoeken. Ik heb niet zo de neiging gekend mezelf iets te verwijten. Ik dacht en/of zei vaak : "Jij bent gek!" als iemand mij naar behandeld had. Op die manier 'vergat' ik zo'n nare ervaring.
Ik herinner me nog dat ik in het zwembad op het gazon een partijtje voetbal speelde met jongens uit mijn klas. Nadat ik een paar keer een paar van die klasgenoten omspeeld had, werd ik ruw getackeld. Natuurlijk werd erom gelachen. Maar ik wist waarom ik onderuit geschoffeld werd : Ze konden niets anders bedenken. Op dezelfde manier ben ik geregeld met nare situaties omgegaan, waarin men mij dwarszat; mensen doen zo omdat ze zelf een probleem hebben.
Met name van bepaalde nare herinneringen aan mijn militaire diensttijd heb ik details verdrongen. Net als later, toen de dood rondwaarde in onze familie. Ik ben na die periode pas goed gaan begrijpen, waarom veel ouderen liever niet over de oorlog vertelden. Of vragen afdeden met 'dat weet ik niet meer'.
Heel soms komt zo'n verborgen herinnering opeens weer terug. Zoals toen tijdens een vakantie in de Ardennen. Toen ik me realiseerde dat niet onze bouvier Zorro, maar ik uitgescholden werd voor zwarte klootzak. Toen overviel mij opeens een heel naar gevoel, dat met angst gepaard ging. Ik zag toen ook fragmenten uit mijn jeugd voorbijkomen. Ik ben de hele dag van slag geweest. Hopelijk blijft dat deel van mijn onderbewustzijn zoveel mogelijk gesloten.

De privacy van een leerling

Bepaalde mensen maken zich zorgen over de privacy van leerlingen vanaf 16 jaar. Men vindt dat hun geldschieters ouders / verzorgers niet zonder meer inzage mogen hebben in hun studieresultaten. Daar is wat voor te zeggen. Alleen valt het wel op, dat een aantal van die mensen met die mening net een donorwet hebben laten aannemen. Die ging ook over privacy.
Studeren kost geld en als ouder wilde ik wel waar voor dat geld krijgen. Maar ik heb nooit stiekem in een agenda of in het huiswerk gekoekeloerd. Nee, van begin af aan ging het om vertrouwen. Vertrouwen opbouwen en het bijbrengen van zelfdiscipline in combinatie met openheid / eerlijkheid.  Later moest meer het besef komen, dat ze aan hun eigen toekomst werkten en niet aan die van mij. Ik ben wel naar ouderavonden geweest. Wat ik daar hoorde en zag vergeleek ik met de ervaringen thuis, die de kids met ons deelden. Als ze er met de pet naar gegooid hadden, hadden ze evengoed een baan moeten zoeken. Al met al geen probleem van mij.
Het begint allemaal dus met opvoeden en geleidelijk aan loslaten. Want het gaat erom (bij ons) dat de kids op eigen benen kunnen staan en een positieve bijdrage gaan leveren aan deze maatschappij. Je verantwoordelijkheid nemen, zelfdiscipline tonen en de investering die je ouders voor je doen niet beschamen. Het is hun toekomst. Iets wat veel belangrijker is dan het geld wat ik erin investeer.
Privacy van leerlingen vanaf 16 jaar is wat mij betreft overbodig, omdat het vanzelfsprekend is.

Nepnieuws Fake news

De Amerikaanse inlichtingendiensten hebben eindelijk vastgesteld, dat Russen de Amerikaans verkiezingen probeerden te beïnvloeden. Er is dus weer tijd vrij voor aandacht voor hun eigen, binnenlandse veiligheid. Of het nu ene Igor ergens in de Oeral of Siberië betreft of een Oleg in Moskou, maakt niet uit want natuurlijk zit Poetin erachter. Laten we wel zijn : dagelijks zijn overal in de wereld hackers druk doende om in te breken. Dus ook in Amerika. Zowel in Rusland als in Amerika wonen mensen die de pest hebben aan hun opponenten. Onder hen bevinden zich veel Jelles.
Toen Jelle een DDoS aanval uitvoerde op een aantal bedrijven en instanties in ons land, was het in eerste instantie volgens een aantal van onze politici ook al Poetin. Nu blijkt het dus Rutte c.s. te zijn (ik volg even consequent dezelfde manier van beschuldigen). Bijna elke negatieve gebeurtenis wordt op voorhand al toegeschreven aan Rusland. Dat het later niet zo blijkt te zijn, wordt niet of met mondjesmaat vermeld. Evenmin hoe het staat met de op handen zijnde arrestatie van de daders van de MH17 crash. Die boeven stonden op het punt voor de rechter gesleept te worden, aldus ras leugenaar meneer Rutte enige maanden geleden. Maar ach, ieder weldenkend mens weet, dat Oekraïne geen eigen staatsburgers zal aanwijzen als schuldigen laat staan ze uitleveren. Dat zou de hele leugen rond de oorzaak van de ramp van tafel vegen en de toetreding van dat corrupte land tot de EU (ook verspreider van veel nepnieuws) geen goed doen. Maar misschien(?) zal de Oekraïense regering een paar mensen vinden die voor veel geld zich als daders willen melden. Dan zullen Rutte c.s. en de EU een zucht van opluichting slaken : was het toch Rusland.
Het wordt alsmaar duidelijker dat steeds meer dames en heren politici er flink op los liegen. Ik beschouw dat als gebrek aan competentie.

Israël is boos

Op Polen. Al een tijdje. Het begon met het voornemen om een wet aan te nemen, die eht verbiedt om van Poolse concentratiekampen te spreken. Het waren immers Duitse kampen.
Maar nu is meneer Netanyahu nog bozer. Nee, niet over de beschuldigingen omtrent zijn corrupte gedrag, maar vanwege een antwoord op een vraag van een Joodse journalist aan de Poolse premier. De journalist vertelde dat Joodse familie van hem door Poolse burgers was verraden.
De Poolse premier antwoordde dat er inderdaad ook Poolse verraders waren, net zo dat er Russische, Oekraïense, Joodse en andere verraders waren afgezien van Duitse. In ons land maakten ook Nederlanders jacht op Joden, werden Joden verraden, hun eigendommen ingepikt enzovoort. En ja, er waren dus ook Joodse verraders. Dus ik begrijp die boosheid van Israël helemaal niet vanwege zo'n valide antwoord. Het lijkt wel alsof het hele Jodendom iets heiligs is geworden. Wat mij betreft dus niet. De politieke houding van Israël is mij al lang geleden al tegen gaan staan. Vanwege mijn kritiek ben ik in de ogen van joodse fanaten een antisemiet. Waarvan akte.

Wensen

Kleine mensen hebben grote wensen. Zo ook de man die met een steenrijke vrouw getrouwd is. Meneer wilde voor zijn verjaardag een hebbedingetje dat van 0 naar 120 gaat in 5 seconden. Zijn vrouw vond het prima en gaf hem voor zijn verjaardag een... weegschaal. En een gratis abonnement op een sportschool.
Voor Vaderdag vroeg hij om iets waarmee hij de hele dag kon spelen. Op die mooie zondagochtend aan de ontbijttafel kreeg meneer een gloednieuwe spijkerbroek met gouden nagels van zijn vrouw. Nog voor hij iets kon zeggen, zei ze : "Schat, ik heb gaten in de broekzakken geknipt. Kan je de hele dag spelen". Ach ja, hard rijden is een, goed rijden is wat anders :

Overal racisme

...zal Sylvana niet leuk gevonden hebben...

Shani Davis, de Amerikaanse schaatser, is boos. Zijn boosheid begon bij de loting voor de openingsceremonie van de Olympische Spelen in Tjangtjingson of zoiets. In Zuid Korea dus. Shani ging er vanuit, dat hij de vlag mocht dragen. Als reden gaf hij aan, veel gepresteerd te hebben.  De leiding van het Amerikaanse team dacht daar anders over en ging door tossen met een muntstuk bepalen, wie de nationale vlag mocht dragen. Helaas verloor Shani de toss. De verwende schaatser kon zijn verlies niet accepteren en bleef tijdens de openingsceremonie weg. Zo leer je Shani ook wat beter kennen : een slecht verliezer met minachting voor de rest van het team.
In de race op de 1.500 meter, ooit een afstand waarop Shani heerste, werd hij slechts 9e. Shani is nog steeds boos. Logisch, want zeg nou eerlijk, wie had dat nou verwacht : zelf muntstukken en ijs doen aan racisme. Ik hoop maar dat ie niet naar ons land komt, want dan zou hij een aantal politieke partijen achter zich krijgen.

Als een protoype

Soms ga ik wat rigoureus te werk. Dan veeg ik alles van tafel en begin helemaal opnieuw. Dergelijke situaties doen zich voor, wanneer ik tijdens het werk ideeën opdoe of aanvullende eisen krijg en die (alsnog) in de oplossing meeneem. Gevolg is wel, dat er een wat vreemd ogend eindresultaat kan ontstaan. Vergelijk het maar met de situatie waarin eerst sprake is van de bouw van een weekendhuisje en uiteindelijk eindigt het met een gebouwd hotel. Maar ja, dat hotel heeft dan wel de fundering van een weekendhuisje. Haha!
Als ik eindelijk klaar ben, dan is het resultaat voor mij een prototype. Dat veeg ik vervolgens van tafel en ga dan aan de slag met als uitgangspunt het eindresultaat van het prototype inclusief aanvullende eisen en wensen.
Tijdens mijn loopbaan ben ik ook zo bezig geweest. Een prototype is om oplossingen te bedenken, te leren en uit te proberen en vervolgens van tafel te vegen. Ik kwam ook bedrijven tegen waar men ging voortborduren op een prototype. Dat vind ik nogal risicovol.
We hebben nu een schuifdeur in de overkapping die wat mij betreft ook zo'n prototype is. Ooit begonnen met sec een stuk gaaspaneel, dat met speciale klemmen als klapdeur dienst deed. Toen kwamen er latten om de boel te verstevigen. Daarna werden de klemmen vervangen door wieltjes om van een scharnierend geheel naar een schuifdeur over te gaan. En vervolgens (na opnieuw monteren van het gaaspaneel) kwam er ook nog een plaat als versteviging en extra lattenwerk. De deur ziet er nu niet uit, vind ik. Dus die aan elkaar geplakte deur gaat het veld ruimen voor een schuifdeur met een gaaspaneel en een boven- en schopplaat. Tjakkaaa! En dat alles om te voorkomen dat katten de kussens van de zitbanken bevuilen.

Het duurt maar en duurt maar

Afgelopen week was ik met kromme tenen samen met Sonja iets leuks aan het doen. Ahum, is dat geen contradictio in terminis? Ja en het is ook nog correct.
We deden een leuke bestelling, maar de afhandeling was erg langdradig en inefficiënt. Ik ben best wel geduldig, maar heb nogal moeite als mensen niet goed luisteren en dingen doen of zeggen die geen enkel raakvlak hebben met datgene wat gevraagd is. Als ik naar een zak spijkers vraag, ga dan geen uitgebreid verhaal vertellen hoe goed je met schroeven ook iets kunt vastzetten. En of ik weleens met houtlijm gewerkt heb. Zo verliep het gesprek. We gaven van tevoren aan wat we wilden, maar mevrouw gooide andere zaken op tafel en begon daarover uit te weiden. Afgezien daarvan was het druk in de zaak. Iets waar de medewerkster zich nogal druk over maakte.
Toen alles genoteerd was en de prijs berekend was, waren we klaar. Ze zei dat ze een speciaal mapje voor ons had aangemaakt op haar computer, zodat ze de bestelling direct zou kunnen reproduceren. Ze zou ons een e-mail ter bevestiging sturen. Dat e-mail kwam nog dezelfde dag. Maar bevatte geen kopie van de bestelling. Wel een soort folder-achtige mededeling met een prijs. Leuk om te weten, maar niet zinvol. Om toch iets van ons te laten horen stuurden we een e-mail terug met een bevestigende tekst.
Twee dagen later toch maar naar de winkel. Het was weer druk, maar minder druk dan de vorige keer. We werden door dezelfde medewerkster geholpen. En.... we begonnen bijna van voren af aan (zucht). Ik dacht dat ze dat eerder op haar computer gemaakte overzicht, dat ze zo keurig onder onze naam had opgeslagen weer tevoorschijn zou toveren. Nee dus. Op de mededeling dat haar bericht alles behalve compleet was, antwoordde ze : "Die klacht heb ik eerder gehoord." "Maar blijkbaar niets mee gedaan", dacht ik op mijn beurt.
Na bijna een uur waren we klaar. Ze gaat ons (weer) een bevestiging sturen. Dit keer de definitieve. Ze verontschuldigde zich nog vanwege de wachttijden, veroorzaakt door de drukte. Het liefst zou ik haar wat wegwijs willen maken over hoe ze meer tijd vrij kan maken door wat efficiënter en effectiever te gaan werken. Maar misschien werkt ze voor een burn out.

ING kantoor gesloten

Van de ING bank kreeg ik een brief. Daarin maakte de bank melding van de komende sluiting van het kantoor hier in Dronten. De brief troost mij met de opmerking, dat ik nog steeds naar een ING kantoor kan gaan, als ik dat zou willen. Dat is een vestiging 17 km verderop, in Lelystad. Hoera, ben ik even blij. Net alsof er niets gebeurd is. Nee, ik red me wel. Maar veel oudere ING klanten niet.
Ik ben maar twee keer bij de bank geweest. Een keer voor een adreswijziging die zeer moeizaam verliep en een keer om een biljet van 50 euro te laten controleren op echtheid.
Toen ik met dat biljet het kantoor binnenstapte waren beide medewerkers in keurig pak bezig met een klant. De een was aan het helpen, terwijl de ander toekeek. Het duurde wel even, maar ik had geen haast. Ik volgde hun werkzaamheden en vroeg me alleen af, waarom ze dat met z'n tweetjes moesten doen. Maar wie weet was het net als waarom een Belgische agent vaak een hond mee heeft : twee weten meer dan één. Na een kwartier geduldig wachten was ik aan de beurt. Ik liet het biljet zien en vroeg of het een geldig was. Een van de mannen liep weg om, naar ik begreep, een apparaat te halen. De ander voelde aan het biljet, hield het tegen het licht en bekeek verschillende onderdelen van het stukje papier. "Het voelt goed en het ziet er goed uit", zei hij. Hij vertelde toen ook dat er kort geleden een nieuw biljet was uitgegeven.
De andere medewerker kwam terug met een apparaat. Hij sloot het aan op 230 volt. Vervolgens hield hij het biljet onder een blauw schijnsel en concludeerde : "het is een geldig biljet".
Ik borg het briefje weer op, bedankte de beide heren en wandelde richting de uitgang. Opeens werd ik geroepen : "Meneer! Meneer!" Ik stopte en draaide me om. Een van de beide heren kwam naar mij toe en zei toen : "Mocht u toch problemen krijgen met dat biljet : wij geven geen garantie!" Toen hij dat zei, keek hij zowel naar mij als naar zijn collega. Enigszins verbaasd verliet ik alsnog het pand. Ik begrijp nu veel beter, waarom men zo'n filiaal gaat sluiten.  Doe mij maar zo'n loket in de muur.