Als ik naar mijn eigen ervaringen kijk, dan is het vooral een kwestie van goede kledij, voertuigbeheersing en anticiperend en defensief rijden. Die ingrediënten bepalen de mate van gevaar. Het besef kwam al met het rijden op een fiets. Als fietser ben je erg kwetsbaar. Dat was ook al het geval in de jaren 50, toen er nog relatief weinig verkeer was. Zelf ben ik toen een keer als voetganger aangereden door een fietser, toen ik midden op straat speelde. Ik geef toe, dat ik in mijn prille bromfietstijd soms ook wat onbesuisd bezig geweest ben. Maar ja, ik was nog jong en dacht nog dat het leven oneindig zou zijn.
Ik leerde ook dat ik constant om me heen moest kijken. Het gedrag van andere weggebruikers zien en hun volgende stap inschatten. Op die manier heb ik veel ongelukken weten te voorkomen. Vaak dacht ik : "Stel dat ik ook zo onoplettend was geweest." Het is vaak zo, dat bij ongevallen beide partijen even niet opgelet hebben. Ik ben twee keer van achteren aangereden toen ik voor een verkeerslicht stopte. Gelukkig keek ik ook toen in mijn spiegels en zag op tijd dat de automobilist achter mij niet op tijd zou stoppen.
Kijken, kijken en nog eens kijken. Omdat ik zelf constant kijk, valt het mij op dat erg veel automobilisten erg weinig in hun spiegels kijken. Dat veel automobilisten er niet bij stilstaan wat een achteloos weggegooide brandende peuk of klokkenhuis bij een een motorrijder kan aanrichten.
Ik erger me ook vaak aan andere motorrijders. Gasten die met een veel te hoge snelheid tussen files door rijden. Of er een rijstijl op na houden, die uit hun scootertijd stamt. Maar ook aan mensen die zonder beschermende outfit op de motor stappen. Het is niet alleen gevaarlijk, maar roept een negatief beeld op bij andere weggebruikers. En dat kan motorrijden nog gevaarlijker maken, dan het al is.