In het Duitse Dresden is geprotesteerd tegen de overdosis aan immigranten die de Islam aanhangen. De protesterenden willen minder van hen toelaten in Duitsland.
Opvallend is de reactie van Angela Merkel hierop. Ze geeft de demonstranten een oorvijg en noemt hen racistisch en vijandig tegenover de medemens. Merkel vindt het niet nodig zich af te vragen wat er feitelijk aan de hand is. Iets wat de Duitse Raad voor Moslims zich nota bene wel afvraagt. Die heeft de indruk dat de Duitse regering op het gebied van inburgering flinke steken laat vallen, waardoor onrust ontstaat.
Merkels typisch politieke reactie doet me denken aan een buurtbewoonster in Schoonhoven. Toen haar kinderen niet bij ons thuis mochten komen spelen, omdat het op dat moment niet gelegen kwam, maakte ze ons voor 'kinderhaters' uit.
In Zwitserland echter is men zo democratisch om een referendum te houden over het al dan niet minderen van nota bene EU-immigranten. Daar doet men niet zo moeilijk als in Duitsland en ons land. De Zwitsers zijn met een kleine meerderheid voor zo'n beperking.
Als men binnen het kader van de bestrijding van criminaliteit in ons land, een immigratiestop of -quota afkondigt, dan juich ik dat alleen maar toe. Iedereen weet welk land het zwaarst wordt getroffen, maar op het uitspreken van de naam rust een politiek en maatschappelijk taboe. Want aan Zwarte Pieten doen we niet. Hoewel...In een landelijk dagblad wordt openlijk geschreven over (ik citeer) 'de Mocro Maffia waarvan de leden ooit als kut-Marokkaantjes buurtbewoners lastig vielen zich bezig hielden met criminaliteit en niet werden aangepakt.'
Een andere probleem betreft de uitgeprocedeerde asielzoekers. Als zij niet willen meewerken aan hun vertrek, mogen ze van pamperende landgenoten blijven. Dus als ik me niet aan de wet wil houden, dan is er ogenschijnlijk niets aan de hand? Nee, dat geldt niet voor mij en andere brave burgers.
Maar ja, velen in dit land gaan op de bekende zielige toer, zodra de grenzen van het toelaatbare worden bereikt. Recht praten wat krom is. Daar ligt ook de basis van veel ongemakken in onze maatschappij : mensen die zich door medelijden laten leiden. Zolang de zielenpoten maar uit het buitenland komen. Want met de eigen hulpbehoevende landgenoten hebben ze hoegenaamd niets. Maar zodra ze werk hebben, zuigen werkgevers met een VOC mentaliteit ze weer leeg. Oké het is een manier om al dat geld weer terug te verdienen, maar toch.
De oplossing? Immigranten dienen bij aankomst te beschikken over een kapitaal, dat hen drie maanden in staat stelt zonder inkomen / uitkering te leven. Als ze binnen die tijd geen werk hebben gevonden, dan moet men vertrekken. Moeilijk hoor.