Veel Indo's spreken over assimileren, als ze het hebben over het opgaan in de Nederlandse maatschappij. Zelf gebruik ik vaak het woord integreren als ik het over onze opvoeding heb. Eigenlijk is er sprake van beide.
Mijn moeder volgde het patroon van veel andere Indo's : je aanpassen, zonder dat daar vanuit de maatschappij iets tegenover stond. Dus er was geen Bureau voor gevluchte Indo's of een inburgeringscursus, om hen hier op te vangen en te begeleiden. Dat moesten ze zelf maar uitzoeken. Men stelt dat, in geval van assimilatie, veel eigen culturele zaken verdrongen worden. Men paste zich in doen en laten geheel aan, aan de andere groep. Dus aten we daarom meestal aardappelen en groenten, gingen maar een keer in de week in bad en deden voor de rest zo Hollands mogelijk. Afgezien van gastvrij zijn. Achteraf gezien nogal slaafs en niet eerlijk ten opzichte van de eigen cultuur. Oké, er waren wat zaken, die Indisch bleven. Maar ze waren verborgen voor de buitenwereld. Net een kameleon, die van buiten met zijn omgeving mee kleurt. Maar van binnen het zelfde blijft.
Soms, om de werkelijke situatie even bloot te leggen, riep ik : "Als echte Hollandse jongen, ben ik niet bang voor de regen!" Dan lachte iedereen mij uit : "Haha, Willem en Hollands!" Niemand wist blijkbaar dat ik hier geboren en getogen ben, werk had en geen Maleis sprak. Andersom, als een blanke jongen vertelde dat hij uit de tropen kwam, was dat gewoon. Dat kan wel.
In geval van integratie vorm je als andere groep een geheel met de Nederlanders. Dat lijkt mij een haast onmogelijke situatie. Vooral gezien de manier waarop veel Nederlanders met zo'n groep willen omgaan. Dat heeft in veel gevallen louter te maken met het uiterlijk. Hetzij je huidskleur en anders gewoon je naam.