De stormachtige wind heeft gisteren een paar kerstballen uit de buurtkerstboom geblazen. Gelukkig zijn ze van kunststof en dus heel gebleven. De kerstboom zelf staat nog steeds fier rechtop.
Vanmiddag waren een paar kinderen aan het voetballen rond de boom. Nou, dan weet je het wel. De bal kwam dus in de boom terecht. Per ongeluk, want ik zag het gebeuren. Twee van de drie kids renden direct weg. De dader bleef berouwvol staan. Eerder had ze keurig een weggewaaide bal weer in de boom gehangen. Dus echt boos kon ik niet op haar worden. Ze was immers ook als enige blijven staan. Het bleef bij een vermanend woord en een verzoek om niet meer bij de boom te voetballen.
Het is aan de manier waarop kinderen de boom benaderen te zien, of er van enthousiaste belangstelling sprake is of niet. De enthousiaste kinderen praten luidruchtig over de in hun ogen mooie boom. De anderen kijken eerst in het rond, of iemand hen ziet. Dat zijn de kids die andere gedachten hebben. De stiekemerds. Ze wisten zich geen houding te geven, toen ze mij voor het raam zagen staan.
De lelijkste kerstboom is volgens het lokale nieuws in het polderdorp Ens neergezet. De initiatiefnemer zei dat men maar naar de andere kant moest kijken... Hij zal voorheen wellicht in Lelystad gewoond hebben.
Hier in Dronten is ook een kerstboom geplaatst. Op het Redeplein. Omdat de boom tamelijk kaal oogt, er zitten wel lampjes in, is via Facebook een oproep gedaan om de boom van kerstversiering te voorzien. Dat de boom nogal kaal is lijkt me logisch. De gemeente heeft immers eerst aan de inwoners gedacht en daarna pas aan zichzelf.
Het is erg leuk zo links en rechts te horen, dat men het plaatsen van de boom erg op prijs stelt. Sommigen vinden het erg gezellig en leuk geworden in de buurt. Er is onderling contact gekomen en/of verbeterd. Steeds meer merk ik dat ouder worden niet bepaald als leuk wordt ervaren. Dat heeft niet alleen te maken met de afnemende welvaart, maar ook met het afnemende welzijn. Velen maken zich zorgen, vanwege de alsmaar afnemende en duurder wordende zorg en de stijgende kosten. Het feit dat we zodoende steeds meer bij elkaar gedreven worden, ervaar ik als iets goeds. Het herinnert mij aan de jaren 50, toen de mensen er nog voor elkaar waren. Maar die tijd is al weer zo lang geleden.