Fenna is in deze periode duidelijk in mindere doen. Ze slaapt veel en heeft weinig trek. Soms is ze wat chagrijnig. Ze komt echt ziek over.
Als ze uitgelaten wordt (meestal aangelijnd), staat ze overal te snuffelen. Ze zet overal een spoor uit. Om gek van te worden. Vanmiddag werd ze voor het eerst tijdens deze loopsheid lastig gevallen door een opgewonden reu. Het was een wat oudere Golden Retriever, die, zoals zijn baasje mij vertelde, niet gecastreerd was. Hij was in het bos aan het rondsnuffelen toen hij opeens Fenna's geur oppikte en in een drafje naar ons toe kwam. Hij ging doelgericht af op het aantrekkelijk ruikende plekje onder Fenna's staart. Fenna zat niet bepaald te wachten op de interesse van de bejaarde. Dus ging ze zitten. De reu drong niet echt aan. Het was alsof hij dacht : "Hoe ging dat ook al weer verder?"
loopse snuffelaar |
Omdat ze hem niet te pakken kreeg, hielp ik haar. Ik greep de reu bij zijn halsband en hield hem vast terwijl mevrouw zijn riem omdeed. De Retriever keek me aan met een blik die zeker weten zei : "Spelbreker!" Mevrouw en ik praatten nog wat na en wensten elkaar een mooie dag toe. Fenna keek opgelucht, de reu wat verbaasd. Hij was er blijkbaar nog steeds niet achter, wat er na het gesnuffel moest gebeuren.
Maar het kan ook anders. Sommige reuen pakken met hun voorpoten het lijf van een loopse teef van achteren stevig beet. Er is voor de teef geen ontkomen aan. En dan : hoppa, erop! Ik heb zelfs een reu een keer door het gaas van een afrastering zien paren met een loopse teef.
Ik heb per ongeluk ook een keer een loopse teef en een reu bij elkaar gebracht. Ik zag een hondje dat voor een tuinhek stond te piepen. Omdat precies zo'n zelfde beestje daar woonde, deed ik het hekje open. Ik zei nog : "Ga maar lekker naar binnen." Niet wetend dat het voor die hond een andere betekenis zou hebben. Ik dacht nog : "Weer een goede daad verricht!" Bleek het achteraf een andere hond te zijn. Een reu. Het teefje dat daar woonde was dus loops.....