Zonder schuttingtaal

Zoals voorgenomen heb ik eerst de gasleiding in de caravan gecontroleerd. Met een sopje. De leiding bleek potdicht te zijn en het gastoestel doet het. We hoeven nu niet meer te bukken om de hoofdkraan te bedienen.
Daarna ben ik de bestrating gaan aanpakken. Die lag vanwege het weer rechtzetten van de schutting nog open. Als eerste heb ik met een waterpas en een touwtje gecontroleerd of de boel nog in lijn en waterpas stond. Dat was bijna het geval. Na een kleine correctie ben ik gaan straten. Er liggen dikke klinkers, die erg strak tegen elkaar gelegd zijn. Eronder had men een laag cement gestrooid. Ik heb dat klusje op mijn dooie gemak, zittend op een stuk

dik karton, aangepakt. Het was een aardige uitdaging, die ik zonder gebruik van schuttingtaal gestart ben. Vanwege de verschuiving van de banden en de palen, moest ik namelijk creatief tewerk aan. Ik heb van achteren naar voren gewerkt. Gaande het werk pasten de klinker niet meer tussen de band en de voorlaatste klinker. Ik ben toen de klinkers op de zijkant gaan leggen. Rond de palen moest ik creatiever zijn, omdat de oorspronkelijke klinkers ingezaagd waren. Ik had geen zin om die dikke klinkers te zagen. Betonstof happen zag ik niet zitten. Maar dankzij mijn creatieve aanpak, lukte het me de bestrating weer netjes dicht te krijgen.
De buurman was bezig zijn kant van de coniferenhaag te snoeien. Tijdens een korte pauze zei hij : "Je laat er geen gras over groeien met die scheve schutting." Meneer was zeer tevreden met het resultaat. "Hij staat nu heel opvallend recht", zei hij lachend. Sonja is ook tevreden met de bestrating, want ze had geen goede hoop vanwege de kleiner geworden ruimte voor de klinkers. Maar, zoals gezegd : de bestrating ligt weer mooi dicht. En... er is groen verwijderd en de boel is aangeveegd. Tijd voor de lunch.