Het is bijna schrikken als we zien hoe slordig vluchtelingen omgaan met in dit geval speelgoed en fietsen. Ze zijn er niet bepaald zuinig op. Het komt over alsof ze weinig waardering hebben voor de spullen die hen geschonken zijn.
Wij hebben een gezin met vier kleine kinderen (onder de 10 jaar) evenzoveel fietsjes gegeven. Ze waren en zijn er nog steeds blij mee, want we zien ze bijna dagelijks hier over het pleintje rijden. Vorige week was hun moeder boos op een van hen. Wat denk je? Ze pakt een fietsje en geeft het een flinke gooi! De kleine tweewieler plofte met een klap op de tegels. Gegeven is gegeven, dus zeggen we daar maar niets van. He tis wel raar dat zoiets vlak voor onze deur gebeurt. De deur waar de fiets vandaan gekomen is. Ik zag de vader ook al een keer met een fietsje gooien. De kinderen wordt niet geleerd de fietsjes netjes weg te zetten als ze er niet op fietsen. Dus liggen ze soms in de weg. Reden om zo'n fietsje bij het stuur op te pakken en met een gooi op een andere plek in de voortuin te deponeren.
Afgezien hiervan, zie ik in een ander huis dag en nacht lichten branden. Ook midden in de nacht. Want heel soms moet ik er even uit. Een gevolg van het feit, dat ze alles krijgen, ze geen rekeningen hoeven te betalen en hen niets ingefluisterd is. Je zou bijvoorbeeld een grenswaarde qua verbruik kunnen inzetten. Als ze boven het maximale verbruik komen, worden ze gekort op hun uitkeringen.