Gisteren heb ik toch ook maar de paal van de overkapping achter de regentonnen versterkt. Hij was onder de grond weliswaar verrassend beter dan de andere drie, maar toch. Toen ik in de bouwmarkt liep, schrok ik weer van de torenhoge Rutte-Kaag prijzen. Om die reden heb ik geen azobé paaltje gekocht, maar een geïmpregneerde van 140 cm.
Zoals gezegd heb ik de bestaande paal niet verwijderd. Dan zou het een klus van dagen geworden zijn. Ik heb er de gekochte paal na een anti-rot behandeling tegenaan geslagen en beide palen met drie draadbouten met elkaar verbonden. Het was nog een heel gedoe, want een deel van de omheining moest er ook aan geloven.
Omdat ik geen ruimte had om de grondboor in te zetten (vanwege een stoeprand) , heb ik de paal van een punt voorzien. Ofwel : aan twee kanten schuin afgezaagd. Om de paal strak tegen de oude te houden heb ik een trucje toegepast. Met een plankje dat ik schuin tegen de nieuwe paal gezet had. Ik heb een voet op dat plankje gezet, zodat de nieuwe paal tegen de oude gedrukt werd. Ik ben toen met de grote hamer annex kloofbijl de steunpaal in de grond gaan slaan. Na zo'n 60 cm in de grond met tussentijds het plankje weer op goede hoogte zetten, stond de hulppaal strak tegen de oude. Daarna heb ik wat gaten voorgeboord en heb ik de beide palen met draadbouten aan elkaar vastgezet.
Omdat ik een deel van de omheining verwijderd had, kon ik gelijk nog wat andere klusjes aan die kant doen, zoals wat schilder- en schroefwerk.
Tegen half vier vanmiddag was ik er klaar mee, letterlijk en figuurlijk. Ik ben met Fenna gaan wandelen. Ik werd trouwens tussentijds nog even verwend met een doos chocolades. Vanwege mijn inbrekerswerk. De komende periode hoop ik het schilderwerk onder de overkapping weer voort te zetten en de standaard schutting weer eens in de verf te zetten. Een mens moet toch wat?