Afgelopen week raakte ik in gesprek met een passant. Ik merkte al snel dat ze behoefte had aan wat sturing. Niet dat ik een gediplomeerd deskundige ben, maar wel een ervaringsdeskundige. We stonden daar bijna anderhalf uur te praten! Zij het meest, ik stelde slechts een paar open vragen en vertelde hoe ik bepaalde zaken opgelost heb. Fenna was er maar bij gaan liggen.
Gisterochtend, toen ik terugkwam met wat materiaal voor de bloembak, zag ik dat we bezoek hadden. Het was dezelfde persoon, die ik toen uitgebreid gesproken had. Ze kwam me bedanken voor het gesprek. Ze vond onze ontmoeting een klein wonder. Ze liep al langer rond met bepaalde levensvragen en wist niet meer wat ze moest doen. "En zie, daar was een wandelaar met een stabij en de benodigde ervaringen", zei ze opgewekt.
Het was weer zo'n moment, waarop droevige gebeurtenissen toch ook positieve kanten kunnen hebben.