Verboden voor kinderen!

Een opmerkelijke ontwikkeling? Niet bepaald. Gezien de manier waarop een groot aantal ouders hun kids 'opvoeden', was een verbod te verwachten. Ik heb geen hekel aan kinderen. Ik zou bijna zeggen : integendeel! Wel aan ouders die in opvoedkundige zin flink tekort zijn geschoten.
Als ik in een restaurant zit te eten, vind ik het vervelend als kids aan mijn tafel staan te kijken of te zeuren. Op een camping moet ik ook geen last hebben van andermans kinderen, die ongevraagd bij ons de voortent in- en uitlopen. We hebben zelf geen kinderen mee en zijn dan niet van plan op andermans brutale apen te passen. Opzoutûh!!

Lekker rustig...

Er zijn erbij die een vreemde huiskamer binnenlopen en zonder groeten op de bank neerploffen. Geen 'dag' of desnoods een 'hoi'. Dan kan ik het niet laten om toch even iets over hun onderontwikkeld fatsoen te zeggen. Het helpt wel. Als ze bij ons komen dan.
Echte etterbakkies lopen constant te klieren en komen overal aan. En als we daar iets op nette manier van zeggen, krijg je een 'je bent mijn vader (of moeder) niet!' te horen. Of de ouders kijken je aan, alsof je dat kind net een pak rammel hebt gegeven.
Ik vroeg een keer aan twee zusjes van onder de tien jaar of ze de bananenschillen even thuis in de container wilden gooien en niet bij ons voor de deur op straat. Gevolg : een kwaaie pa aan de deur, want de meiden kwamen jankend thuis! Haha! En dat was nog maar een verzoek. Als ik een van hen aangeraakt zou hebben, al was het bij de arm pakken, waren de rapen gaar geweest.
Dus vakantieparken, restaurants enzovoort waar kinderen niet toegelaten worden is een goede oplossing. De ouders van zulke etterbakkies vinden dat helemaal niets. Maar goed, dat is dan helemaal in lijn met hun manier van opvoeden.