Zodra ze hier binnenkomt, kijkt ze mijn kant op. Met glimmende pretoogjes en een ingehouden glimlach om haar mondje. Ja, ik heb het over onze kleine Emma.
Als opa en oma een dagje op haar passen, voelt opa geregeld dat er iemand stiekem naar hem kijkt. En als opa dan zijn hoofd langzaam naar de richting vanwaar de prikkeltjes vandaan komen draait, ziet hij een wat verlegen kijkende Emma. Maar zodra opa lacht, lacht zij ook.
Ja, dat stiekem kijken kan ze lang volhouden. Vaak totdat ik mijn blik op haar richt. Ja, ze is erg lief. Ook al laat ze soms met een driftige beweging van haar arm of handje merken, dat je in de weg zit of van haar speeltjes moet afblijven. Ja, de kleine Emma zal geen moeite hebben om straks van zich af te bijten. Ze is niet alleen lief, maar ook slim.Ze weet waar een afstandbediening voor dient en hoe ze op een smartphone met haar vingertje moet vegen om de volgende foto te zien. Soms denkt ze dat het schermpje van mijn fotocamera ook zo werkt. We kijken samen naar een foto en opeens komt dat vingertje, dat over het schermpje veegt voor de volgende foto. Zonder resultaat. Hahaha!