Vanmorgen ben ik weer naar de pijnpoli geweest. Niet voor mezelf hoor, want mijn pijn is een heel andere. Ik begeleidde een ouder iemand hier uit de buurt. We maakten er een gezellige rit van. We moesten in Almere zijn, die lelijke polderstad waar volgens het nieuws de criminaliteit welig tiert.
We reden over de A6 waar we ter hoogte van Almere van onze rijbaan werden gedrukt door een vrachtwagencombinatie. De chauffeur kwam de oprit oprijden, deed zijn richtingaanwijzer aan en stuurde zo de weg op.
Wij reden op dat moment halverwege de combinatie. Uitwijken naar links was niet mogelijk, omdat naast ons een witte Citroën reed. Die bestuurder had deze situatie ook niet verwacht, anders had ie wel of gas gegeven of geremd. Mijn buurtgenoot die achter het stuur zat, besloot zijn auto op een rustige manier wat naar links te sturen. De Citroën rijder toeterde langdurig. En zo reden we korte tijd met z'n drieën naast elkaar op een tweebaansweg.
De vrachtwagen had gewoon de vluchtstrook kunnen kiezen om snelheid te maken. Daar was heel veel ruimte. Maar deze verkeershufter besloot zijn combinatie gewoon de weg op te drukken.
Het liep allemaal goed af. De A6 is berucht vanwege dit soort verkeersgedrag, dat veel ongevallen veroorzaakt.
We kwamen heelhuids bij de poli aan. Anderhalf uur later lieten we Almere weer achter ons. Dat is dan weer het mooie van die stad : dat je hem de rug kan toekeren. De terugreis met mij achter het stuur verliep zonder bijzonderheden. Bij Dronten kwam de Matrix ons tegemoet. De beide inzittenden, Sonja en oma van de overkant, zagen ons niet. Ze waren te druk in gesprek. Het stel ging ook naar Almere. Oma wilde graag een kijkje nemen in een bepaalde toko -Amazing Oriental- in het centrum van de stad.