Meneer Maduro blokkeert alle grenzen, om zodoende te voorkomen dat zijn hongerig volk geholpen gaat worden en/of er vandoor gaat. Wat een krampachtig leiderschap en nog triester : meneer heeft nog veel volgelingen. Aan de andere kant is het vreemd of zelfs inconsequent dat land eerst een boycot op te leggen en vervolgens hulpgoederen te gaans turen. Politieke en diplomatieke armoede.
Men is decennia lang bang geweest, dat Venezuela de ABC eilanden (Aruba, Bonaire en Curaçao) zou claimen. In de jaren 60, toen ons gezin daar woonde, ging het over de combinatie van oliewinning (Meer van Maracaibo) en de raffinaderijen op de eilanden Aruba en Curaçao. Af en toe kwam er wat geluiden uit Venezuela over een mogelijke claim van de ABC eilanden die daar op zo'n 75 km voor de Venezolaanse kust liggen te bakken in de tropische zon. Tot op heden is het daarbij gebleven. Ik denk daarom, dat het inzetten van Curaçao als steunpunt voor hulpverlening politiek gezien geen goede zaak is. Er stromen nu Venezolaanse vluchtelingen / illegalen de eilanden op. Velen duiken onder om uitzetting te voorkomen. Al vraag ik me af waar men dat doet, want zo groot is het eiland niet.
Ook op Curaçao worden vluchtelingen-ouders en hun kinderen van elkaar gescheiden tot hun uitzetting volgt. Daar klaagt men over als het in Amerika of hier gebeurt. Maar nu hoor ik (nog) geen klachten.
Op de tv zag ik een zeer goed doorvoede minister zich beklagen over het feit, dat de eilandbewoners zelf geen hulpactie hebben gestart. Tegen die dikke meneer zeg ik maar : "Logisch, u behoort tot de kleine elite die het daar (veel te ) goed heeft." Steun verlenen kan men het beste doen door vooral geen geld te sturen, maar fysiek daar zijn voor het verstrekken van goederen enz. Anders gaan de verkeerde mensen ermee aan de haal.