Er zijn mensen die stellen, dat ze naarmate hun huisdier beter zijn gaan leren kennen, ze van dat dier meer zijn gaan houden dan van mensen. Nou, dat gaat mij wat ver.Onze Fenna begroet mij altijd erg vrolijk. Zelfs als ik maar even weggeweest ben. Ze is dan zo blij, alsof ze me een jaar niet gezien heeft. Fenna laat duidelijk blijken in welke stemming ze verkeert. Die is trouwens bijna altijd goed. Als we even weggaan en ze moet thuisblijven, dan vindt ze dat merkbaar niet leuk. Maar voor de rest is ze altijd leuk. En ze is een trouw beestje.
Ze is heel anders dan onze kater Tom. Die gaat met zijn personeel nogal afstandelijk om. Als ie buiten is geweest komt ie graag even op schoot staan (om zijn koude poten te warmen), om vervolgens te gaan liggen (om de rest van zijn lijf op te warmen). Op de een of andere manier lukt het hem dan, dat ik me nauwelijks durf te bewegen zolang hij bij mij op schoot ligt te ronken. Tom leeft zo zijn eigen leventje, al mauwt ie nogal vaak naar mij. Maar dat ben ik gewend.En toch heeft Tom ook wel iets bijzonders. Hij heeft ons nog nooit blij gemaakt met een dooie mus. Dat zegt ook wel wat.