woensdag 13 februari 2019

Grijper uit de mottenballen

weer thuis
Zo'n 4 jaar geleden verhuisde ik naar Dronten. Als notoir vrijwillig zwerfvuilopruimer had ik in Lelystad Haven een part time baan. Na de verhuizing naar hier werd ik werkloos. Wat schoon!
Inmiddels zijn we ruim 4 jaar verder. Geleidelijk heb ik hier alsmaar meer zwerfvuil op straat en in het Dorpsbos aangetroffen. Vanmorgen, toen Fenna mij uitliet, bedacht ik me dat het tijd wordt, mijn grijper maar eens uit de mottenballenkist te halen.
Vanmiddag ben ik samen met Sonja en Fenna naar buiten gegaan. Terwijl Sonja Fenna vermaakte (en andersom), vulde ik een plastic tas met zwerfvuil, dat ik onderweg tegenkwam. Het was weer dat typische scholieren-afval. Er ligt ook relatief veel op hun fietsroutes naar en van het dorp. Een bekend verschijnsel is een spoor van afval vanaf een verkooppunt naar school. Soms zie ik een scholier even stoppen om afval in zo'n openbare container te gooien. Heel opvallend en als het zo uitkomt maak ik een compliment. Van mij mag hij wel demonstreren.
Toen we zo'n driekwart van de wandeling erop hadden zitten, was de plastic zak vol. Ik heb hem in de dichtstbijzijnde container geleegd. Ik ben daar ooit een keer in Lelystad Haven over aangesproken door iemand van handhaving. Hij was van mening dat ik huishoudelijk afval in zo'n container dumpte. Daar sta je dan met nota bene een grijper in je handen in een fel gekleurd hesje en voorzien van een dosis goede wil de leefomgeving wat schoon te houden. Ach ja, de brave burger is een gemakkelijk doelwit. Maar dat weerhield me er niet van gewoon door te gaan.
Na het tussentijds legen raakte de zak toch nog goed gevuld, alvorens wij weer thuis waren. Fenna met de tong uit de bek vanwege het rennen (ze had onderweg een tennisbal gevonden) en ik met een zak afval. We hebben weer ons best gedaan.