 |
| motor uit alu behuizing |
Ik heb in de loods eerst nog wat oud zeer gedemonteerd. Het waren onderdelen van een ketel, waaraan ik schoon aluminium wilde overhouden. Het betrof veel messing delen, die aan / in het aluminium geschroefd waren. Men maakt ook veel gebruik van beveiligde bouten, die ik alleen met de speciale (holle) torx pin bits kan losmaken. Vanmorgen had ik een cv ketel voor de sloop, die ik niet eerder gezien heb. Het apparaat kwam mij nogal oubollig over. De montage van de koperen leidingen was ook ongekend. Dat ding heeft het wel erg lang goed gedaan. Maar alles en iedereen heeft een eind. Hij is vervangen door een nieuw, modern exemplaar. Of vervangen nog zin heeft is een vraag die vaak gesteld wordt. Immers,
we gaan toch van het gas af? Nou, dat zien over een jaar of 20 nog wel weer. Voor die tijd zal er nog heel veel moeten gebeuren. Niet alleen de isolatie van de woningen, ook de benodigde apparatuur zal eerst van de kinderziektes moeten zijn verlost. Als we bijna alles op elektriciteit willen laten draaien, dan mogen er een paar kerncentrales en/of duizenden windmolens en/of honderdduizenden zonnepanelen bijkomen. Dus het duurt nog wel even.
 |
| gouwe ouwe |
Zo'n ketel vergde weer wat onderzoek vooraf. Hoe is dat ding geconstrueerd en hoe kan ik hem het beste demonteren? De metalen behuizing was van binnen voorzien van een schuimplastic laag. Die was totaal vergaan tot bijna stof. Er waren in dit geval popnagels gebruikt om de behuizing te maken. Die nagels heb ik eerst met de slijpschijf verwijderd. Na verwijdering van de behuizing lag het inwendige van de cv ketel bloot. Daar ben ik toen bovenop gedoken. Al het leidingwerk was met knelkoppelingen vastgezet en -geroest. Maar ik kreeg de meeste met brute kracht los.
Voordat ik weer huiswaarts ging, heb ik nog een boiler gedeeltelijk ontdaan van niet-koperen onderdelen.
Onderweg ben ik even naar de bouwmarkt geweest. Alvast wat inkopen gedaan voor morgen, als ik weer onder de dakkapel kruip. Ik had twee plaatjes nodig van 122 x 61 van verschillende diktes. Beide moesten in stroken gezaagd worden. De een in stroken 20 cm breed (dat werden er dus 3) en de ander in stroken van 15 cm breed. Dus dat werden er vier. De plaatjes werden een voor een horizontaal op de zaagmachine gelegd en op de gewenste hoogte doorgezaagd. De jongeman pakte niet telkens de onderste strook, maar wisselde het af met de bovenste. Het gevolg was dat ie de stroken met elkaar moest vergelijken om te zien welke nog als laatste gezaagd moest worden. Uiteindelijk lukte hem dat wel, maar voor mij was het via een onhandige omweg. Zou ie misschien autistisch zijn? Autisten denken immers ook in kronkels. Net als veel vrouwen. Al had deze medewerker het wel gewoon over
het plaatwerk en niet over
die-dinges-van-je weet-wel.
