In de jaren 50 hadden we niet alleen een draaitafel (een Dual met platenwisselaar!) maar natuurlijk ook platen. Zwarte bakelieten 78 toeren platen met gekleurde labels zaten in bruine hoezen die als een harmonica ontvouwden als de platenkoffer werd geopend.
De draaitafel had een ivoorkleurige arm en een draaiknop om het juiste toerental in te schakelen : 45, 33 of 78 toeren. Als de plaat op de draaitafel lag, moest ik even de arm optillen en een stukje naar achteren bewegen. Met een haast geluidloos tikje schakelde de arm het motortje in. Vervolgens moest ik heel voorzichtig de arm met de naald op de plaat zetten. Soms was het lachen geblazen, als iemand opzettelijk een verkeerd toerental had ingeschakeld. Van al die 78 toeren platen herinner ik me nog de 'Guitar boogie' van Arthur Smith. Er waren ook platen met jazz en klassieke muziek.
Wat de toen modernere muziek betrof, waren er ook lp's, singles en ep'tjes (extended play). Er was ook een lp met filmmuziek : High Society. De ep'tjes laatste waren net zo klein als een singeltje, maar bevatten vier nummers. Twee meer dan op een singeltje. Ik herinner me muziek van Rudi Wairata (vier lp's) , Hank Snow, Hank Locklin, Peggy Lee, Russ Hamilton, Fats Domino, Bill Haley, Chris Barber, Wilbur de Paris, Neil Sedaka, The Everly Brothers, Cliff Richard, Blue Diamonds, Lloyd Price, Winifred Atwell en Johnnie Ray. Als ik een van die nummers hoor en mijn ogen sluit, ben ik weer in de Resedastraat :