Na lange tijd heb ik weer eens genoten van een voetbalwedstrijd : Chelsea - PSG. Het mooiste vond ik vooral de inzet van PSG na het terecht wegsturen van Zlatan I. Kuipers had later Chelsea speler Diego Costa ook rood mogen geven.
Maar met een man minder wist PSG toch Chelsea in eigen huis uit de CL te stoten. Knap hoor!
Wat me nog steeds tegenstaat is het gemekker van spelers naar het arbitrale trio en de tegenstanders. Ook het gedrag na een overtreding (doen alsof er niets gebeurd is en zelfs kwaad worden) komt erg huichelachtig over. Dat alles staat lijnrecht tegenover de tekst op de mouwen van de shirts : respect. Tot slot het overdreven gejammer na een overtreding. Voor mij is dat overdreven geschreeuw hetzelfde als een schwalbe : misleiding dus. Het 'slachtoffer' gaat kermend neer, alsof men hem zojuist een paar benen heeft gebroken. Als ik de overtredingen vergelijk met het fysieke gedoe na een doelpunt, waarbij spelers boven op elkaar springen, klappen voor het hoofd geven en/of in een wurggreep nemen, dan valt het mij op dat de doelpuntenmaker dan niet kermt van de pijn. De intelligentie zit duidelijk in de benen.