Vliegvissen op het fietspad

Als je echt moe bent, maakt het vervoer niets uit...

Voor onze grote honden hebben we vaak die handige dubbele leren riemen gebruikt. Voor Fenna gebruiken we zo'n oprolriem. De hond kan vrij lopen zonder direct aan de riem te trekken. Die rolt immers automatisch af en, als Fenna weer dichterbij komt, weer op. Met de duim kan ik met een aparte knop het af- en oprollen stoppen. Ik kan hem ook vastzetten. Kortom, een zeer handige riem. Tenminste, als je ermee kunt omgaan. En daar schort het vaak aan.
Ik zie geregeld mensen met zo'n riem omgaan alsof ze aan het vliegvissen zijn. Als ze hun hond willen binnenhalen, beginnen ze met hun armen in de lucht te zwaaien. Ze komen niet op het idee om de lijn op te rollen, even de rien blokkeren en de hond met een rukje naar je toe halen. En vervolgens de riem deblokkeren, zodat ie oprolt. Deze handelingen blijven herhalen tot de hond weer bij je is. Simpel toch?
Laatst liep langs een fietspad een vrouw met twee hondjes. Elk aan zo'n handige riem. Zij liep links, de hondjes rechts op het fietspad. Ergo : geen doorgang. Omdat ik nog van de vorige eeuw ben, heb ik een bel op de fiets. Net als de richtingaanwijzers van de auto, gebruikte ik die. Maar geen gehoor. Misschien was ze net als ik wat doof. Dus ik ging over op verbale signalering en riep hard : "Hallo!" Dat hielp.
Vervolgens begon ze zeer gehaast en tamelijk nerveus te vliegvissen. Wilde gebaren met de beide armen en lijnen in de lucht bedoeld om de honden bij haar te krijgen. Maar de lijnen oprollen, daar dacht ze niet aan. Ik moest er toch even om lachen, wat mij niet in dank werd afgenomen door de oude visser op het fietspad.
Ik wachtte geduldig tot beide honden binnen gehaald waren. Toen vond ik het toch even nodig wat tekst en uitleg te geven over die handige riem. Wat bleek? Ze had nooit begrepen waarvoor die extra drukknoppen diende! Hahaha! Maar goed, nu maar hopen dat ze niet meer gaat vliegvissen op het droge, al is het wel goede gymnastiek.