Ik zou ze niet graag de kost willen geven; mensen die een hond hebben aangeschaft zonder de intentie het beest een fijn leven te geven. Dagelijks zie ik honden, die niet verder komen dan nog geen honderd meter van hun huis vandaan. 's Morgens even een loopje langs een stukje groen, waarvan de border al helemaal bruin is van het dode gras en de hondenpoep. Sommige eigenaren hebben haast en sporen de hond aan NU te gaan poepen en piesen. Daarna gaan ze vlug weer huiswaarts, waar het arme beest in eenzaamheid de uren slijt. Misschien breekt ie de boel af of is ie de hele tijd aan het janken en/of blaffen. Want de hond is niet geleerd alleen te zijn. Ook daar had men geen tijd voor en/of geen zin in. Er zijn ook balkon-honden. Een stuk beton is hun uitgaansleven. En tot slot zijn er nog honden die op een menselijke manier behandeld en verwend worden. Die hondjes zijn de zogenaamde kindjes van de eigenaar. Die beesten zijn vaak niet gesocialiseerd. Ze zijn ook vaak dik. Want bewegen doen ze nauwelijks en ze vreten alleen wat die mensen zelf lekker vinden. En dat is dus geen hondenvoer.