Midden jaren 80 kwamen we zodoende ergens in Alphen aan de Rijn in een showroom terecht en kochten daar een kanariegele Datsun 100a station. Een leuk karretje voor weinig. We hebben met die auto veel probleemloze kilometers gemaakt, ook met de kampeeruitrusting erachter in een kleine aanhanger.
Weer later, midden jaren 90, was het weer zover. Weer geen leasebak. Toen viel de keus op een Nissan Prairie. Een wagen met achter schuifdeuren en voldoende ruimte in de bak. Als zowel de voor- als de achterdeur openstond, keek je in een gapend gat. Er was geen stijl tussen. Als de achterbank neergeklapt was, kon je in die wagen rondrennen.
Weer een goedkoop karretje dus, dat ik na aankoop helemaal liet nakijken bij een lokale garage. De meeste tweede hands auto's hebben meestal hun laatste beurten gemist. Komt bij dat ie bij een nogal louche handelaar stond in Rotterdam. Voor weinig, dat wel. Daar kwam weliswaar een flinke rekening bij, maar die was vooraf ingecalculeerd in het budget voor de aanschaf.De Prairie was een erg leuke en fijne auto om in te rijden. We zaten lekker hoog en comfortabel. Ik liet er een dakluikje in plaatsen, wat erg veel scheelde. Zowel voor mensen als huisdieren. Slechts één keer had ik wat pech met de Nissan. De ventilator van de koeling viel uit en de temperatuur van het koelwater liep op. Maar een eenvoudige bypass die de ventilator constant deed draaien, loste het probleempje op. Een kapotte temperatuursensor op de radiateur bleek de oorzaak. Omdat de staat van de radiateur niet zo best was, heb ik die toen ook maar zelf vervangen. Met de Prairie hebben we veel vrolijke kilometers gemaakt. In die periode had zoon Ben het windsurfen opgepakt, dus reden we van de ene naar de andere waterpartij met mast en planken op het dak en een aanhanger vol erachter. De basketbalactiviteiten van zoon Robert zorgde ervoor, dat we steevast met volle bak naar de wedstrijden reden. Met het trekken van de caravan met vier personen en twee honden aan boord, had de Prairie geen enkele moeite.
De Nissan ging er ook weer uit, omdat ik weer dagelijks lange ritten moest maken. Een donkerblauwe Toyota HiAce bus met grijs kenteken, dubbele cabine en op diesel bleek financieel en functioneel een goede oplossing. Doordeweeks voor woon-werkverkeer en in het weekend een handige bus voor de vrijetijdsbesteding.