Toen ik voor een intake gesprek werd verwelkomd met de woorden : "Goede morgen meneer, u heeft wel een echte Hollandse achternaam" was de toon gezet. Hoewel ik een brief had ontvangen met mijn aanstelling (de procedure was tot dan geheel schriftelijk verlopen), ging de baan toch niet door. Gelukkig maar.
Een ander maakte eens de opmerking : "U spreekt erg goed Nederlands, meneer". Niet vreemd als je hier geboren bent, lijkt me.
En wat dacht je van de vraag : "Kan je hier al wat wennen?" of "Vind je het hier niet koud?"
Of een collega die mij letterlijk vroeg : "Hoe komt het dat een zwarte als jij zo'n hoge functie heeft?" Daar stak merkbaar niet alleen onwetendheid, maar ook een flinke dosis afgunst achter.
Een leidinggevende vroeg eens : "Jullie Chinezen, zijn die allemaal zo slim?" Een buurvrouw vroeg eens aan Sonja hoe het is, telkens dat rare eten voor mij te moeten klaarmaken. En of ik ook op de grond zit en niet op een stoel.
Twee keer ben ik uit een showroom van een autodealer weggestuurd, omdat de verkoper zei dat ik toch geen geld had. Een soortgelijke afwijzing was er van een makelaar, toen we een andere woning wilden kopen.
Tja, allemaal vragen, opmerkingen en conclusies, die er op duidden dat er sprake is van een enorm vooroordeel : Iemand die bruin is, is dus niet hier geboren en getogen en eet en doet rare dingen en heeft geen geld. En die Hollandse achternaam? Die zal ie wel gejat hebben.
In het Belgische kreeg ik te horen dat het niet gebruikelijk is, dat een zwarte op kantoor werkt. "Die zijn geen bediendes, maar arbeiders", aldus mevrouw van Personeelszaken. Dus weer geen baan.
Wel open en eerlijk, hoor. Maar soms ook erg pijnlijk. En dat pijnlijke gevoel is niet uit te leggen aan anderen, die nauwelijks of geen last hebben (gehad) van discriminatie en vooroordelen. Of is het onwetendheid? Ik denk wel dat het erg veel daarmee te maken heeft. Geen van de betreffende personen heeft nader met mij kennisgemaakt. Of de moeite genomen zich in mij of andere culturen te verdiepen. Geeft verder niets hoor. Maar verwacht van mij dan ook niet zoveel. Hoef ik tenminste niet op mijn tenen te lopen. Young, gifted and black :