Naar het graf

Als het zo uitkomt ga ik even kijken op de begraafplaatsen in Leiden en Liederdorp, waar mijn overleden familieleden begraven zijn. Er zijn mensen die denken, dat ik daar dan een potje sta te janken of zo. Nee dus. Die bezoekjes zijn voor mij meer een voortzetting van mijn bezoekjes aan hen toen ze nog leefden. Ik ging dan ook vaak even op bezoek, als ik in de buurt was. En nu ze er niet meer zijn, vergeet ik ze niet.
Aan de andere kant begrijp ik die gedachten van anderen wel, hoor. Als je het woord begraafplaats hoort, dan denk je gauw aan ellende, verdriet, pijn, gemis enz. Maar begraafplaatsen zijn ook vaak mooi. Veel groen en zomers ook bloemen en de rust. De serene rust. Die is op Rhijnhof groter dan in Leiderdorp. Het is daar stil, maar minder mooi dan in Leiderdorp.  In het dorp vind ik die plek mooier. Verzorgder. Je hoort daar wel het geraas van de auto's over de naastgelegen A4. De tunnelbak had wat mij betreft een stuk langer mogen worden : van Zoeterwoude tot voorbij Leiderdorp.
In Leiden en Leiderdorp en in Voorhout woont nog familie van mij. En als ik dan toch in de buurt ben, ga ik ook even bij de graven langs. Ik geef toe dat ik de slinger naar Voorhout nogal eens over het hoofd zie, als ik over de A44 richting Leiden rijd. Sorry!
Mijn schoonzus Marga heeft dezelfde insteek als ik als het gaat om bezoekjes aan de begraafplaats. Ze gaat trouw elke zondag naar de begraafplaats. Niet om daar verdrietig te zijn, maar voor de wandeling, het bezoek en het bijzondere van die plek. Ze verzorgt ook de andere graven. Al moet ik zeggen dat het beheer in Leiderdorp heel goed uitgevoerd wordt. Het geheel ligt er altijd heel netjes en verzorgd bij.