Terug in de boomgaard

Vanmiddag ben ik ingegaan op de uitnodiging om weer eens bij elkaar te komen in de boomgaard. De bomen staan volop en bloei en de vooruitzichten zijn veelbelovend. Rijdend langs tulpenvelden zie ik rechts een grote licht gekleurde bloesempracht in kaarsrechte rijen staan. Bij de kweker wacht mij een warm onthaal. In de schuur was een heuse bar ingericht. Niet veel later zitten we binnen aan tafel voor een gezamenlijke lunch. Er zijn minder plukkers dan verwacht, maar dat komt vanwege vakanties en Moederdag. Na een uitgebreide en vooral gezellige lunch, tijdens welke wij het laatste nieuws te horen krijgen van gastvrouw Lisan, gaan we de boomgaard in. Het valt mij direct op dat er heel erg veel bloesems aan de takken groeien. Dat wordt vast uitdunnen geblazen, om te voorkomen dat de takken het onder het gewicht van al dat fruit zullen gaan begeven. Een heel ander gezicht dan vorig jaar, toen we de Buttonlane Blues zongen vanwege de zeer karige hoeveelheid bloesems. Een gevolg van de strenge vorstperiode begin vorig jaar. Gastheer wil geeft tekst en uitleg rond het enten, snoeien en de nieuwe wilde bijenvolken. Deze bijen steken niet en zijn louter voor de bestuiving en de voortplanting. Wat een leven heeft zo'n beest zeg! Verderop staan bijenkasten met een ander soort volk. Dit ras is wat agressiever (als wij vervelend worden) en steekt dus. Hier en daar zag ik stammetjes met flinke zaagsneden erin. Meestal twee, een aan elke kant op enige afstand van elkaar. Je zou denken : vernieling! Maar het is een aanmoediging voor de boom om nazaten te produceren en dus meer bloesems te geven. Naar zeggen is de boom bang dat ie dood gaat en begint vervolgens aan het extra stuwen van vocht naar de takken. Bij mensen gaat dat gelukkig anders.
Met de zon op onze bolletjes was het lekker genieten in de boomgaard. Op weg naar huis dacht ik nog even : "Het aanmelden om te gaan plukken een paar jaar geleden, was een schot in de roos."